bu durumdaki bir kişiyi intihara götürebilecek bir eylemdir. tüm dertler üstüste gelir. her seferinde olsun lan atlattık denilir ama her geçen gün bombok süprizler getirir. ona rağmen yine de ayakta durulmaya çalışılır kolay yol seçilmez. dur bakalım daha neler olabilir merakıyla beklenilir yeni gün.
malumunuz, insan yaşamında kötü dönemler olur, doğaldır. dediğim gibi bunun bir dönem olduğunun farkına varmalı insan önce. gün bazında düşünmekten ziyade, belirli bir dönemin böyle geçeceğine/geçebileceğine alıştırmalıdır kendisini. ketler, koşullar. dönemsel bir çöküntü veyahut psikolojik/bedensel birikmişliğin patlama dönemi olabilir bu dönem. belki de en basiti, günümüz vebası maddiyat... bazıları için incir çekirdeğini doldurmayacak konular, bazıları için yıkımdır. bunun çaresi yok maalesef.
hani o umut denen şey var ya? insanı batıl inançlara yönlendiren, yaşama sevincini bir oltaya bağlayıp, oltanın tutamacını götünüze sokan, boş yere hayatı tükettiren? işte hepsi o umudun başının altından çıkıyor.
bu dünya "ertesi gün yok" diyenlerin artık. kötü zamanları hayatının ilk dönemlerinde çekmiş olanlar daha az üzülüyor artık. ufak yıkımlar, karakterine yapışmış sülüklerden farksızlaşmış.
herkesin kötü dönemleri oluyor; bazılarının yaşamının en başında, bazılarının ortasında yaşadıkları. sonlar zaten hep kötü. mutsuz. güçlü olup, "olmayan ertesi gün"ün basit acılarını beklemekten başka yapacak bir şey de yok. life goes on diyor gavurlar, ondan işte.
