bir insanın başına gelebilecek en güzel şey belki de.
sevdikçe sevmek gibi değil bu mesela. başka türlü bi şey. an be an şiddeti artan bi deprem gibi. sanki. tam bilemedim de.
onu öperken şimdi, elini tutarken, boynuna dokunurken, sevişirken, seyahat ederken, yemek yerken, yemek yaparken, ağlarken karşılıklı ve gülerken... her dem artan bi aşk işte bu. ne saniyeler, ne de yıllar boy ölçüşebilir bu durumla.
aşkla sevebilen herkes için...
seni seviyorum aşkım.
bir başka açıdan yakalamak gerekirse durumu ** ; yanındayken kıymeti bilinmeyen- ya da kendime haksızlık etmeyeyim- yanında olmanın güvencesi ile şiddeti hissedilmeyen aşkın; kaybedişler akabinde kıymete binmesi, artması, çoğalması, yüreği full'lemesi durumudur.
kimi zaman nefesin kesilmesi,
gece kabuslar ile uyanmak,
devamlı ağlak modda olmak,
aşırı kalp çarpıntısı,
adını andığında burun kemiğinin sızlaması,
herkezin zat-ı muhtereme benzemesi,
amaçsızlaşma,
"telefonun başında çaresiz bekliyorum" tripleri,
aşırı sinir ve beraberinde geri dönülmez kalp kırıklıkları,
kendinden nefret etmek,
gibi gibi aşina tanımlara lokomotiflik yapan "aşk" açılımıdır.
aşk değildir, bağlılıktır artan.. insanın kendini fazla kaptırmaması gereken bağlılık.. evet, çok güzel bir duygudur ama her şeyin bir başlangıcı olduğu gibi bir de sonu vardır.
illa ki güzel şeydir, güzel duygudur. Amma ve lakin, bir süre sonra aynı hızda düşüşe geçer kanımca bu duygu.
O yüzden her duygu boku çıkarılmadan yaşanmalı kardeşler. Öyle vizesi 1den 3e atarak değil, motora kulak verip zamanı geldiğinde vitesi arttırarak.
Ne güzel söz söyledim lan öyle, yazın bi kenara yarın bilemedin öbür gün feysbukta en çok paylaşılanlar arasına girecek bu söz.
