pazar günleri ben oluyorum o insan. erken kalkmaya alışınca* bolca vakit oluyor. sabah yürüyüşü dışında dışarı çıkmıyorum. son zamanlarda asosyal ve nispeten mutluyum, çevremde insan görmek istemiyorum o kadar ileri boyutta insanlardan bezmişliğim. telefon bile kullanmıyorum ve inanılmaz huzurlu bi durum bu. oturup film izliyorum akşama kadar. hafta içi de izliyorum 3-4 tane.
işsizlik depresyon sebebi olabiliyor, bundan kaynaklanan asosyallik de ezik hissettirebiliyor ama kendi dünyanı yaratmışsan kendi tercihin olan asosyalliğin* yerini hiçbi şey tutmuyor, mis.
