bugün babamın ölümü üzerinden tam bir hafta geçti. ne garip bir cümle. hala da garipsiyorum durumu. o kadar da alıştırmıştım kendimi bu duruma. her şeye alışkanlık olur ölüme asla! o son nefesini avuçlarımda, yüreğimde, boğazımda hissettim. ölümün betimlemesi olmaz. o kocaman adam öylece ellerimden kayıverdi işte... belki de orhan pamuk haklı; her erkeğin ölümü babasının ölümüyle başlar. ben 7 gündür kendim olarak yaşamıyorum.
