genellikle muhatabın kendisini dinleyip-dinlemediğini anlamak için kullanılır.
veya önemli bir detay hakkında dikkatini çekme babında kullanılan bir (k)alışkanlıktır.
sıklıkla kullanıldığında; muhatabın sizin anlattığınız konuya değil bilakis ''tamam mı?'' sorusuna cevap verdiğini fark edersiniz. konunun 'tamam mı?' veya 'değil mi?'ye dönüşmesi tamamen muhatabın ibneliğinden kaynaklanan bir durumdur.
muhatab, her cümlenin ardından gelecek bir 'tamam mı?' sorusu beklentisiyle pusuya yatar. birden gelen 'tamam mı?'nın hemen ardın 'tamam' diyerek çocuksu bir sevinç ile hafif bir şekilde sırıtarak tekrar 'tamam mı?'yı bekler. böylece 'tamam mı?'lara takılıp kalmasıyla, konunun detayını ve hassasiyetini dinlemediği ve bu yüzden bir 'tamam mı?' sorusunun ayıktırıcı etkisine ihtiyaç duyduğunu anlamaz. muhatabın bu durumda her defasında 'tamam' demesi sinir bozar. muhataba; 'ne sikime tamam dediğini' sorduğunuzda öyle mal gibi bakar. tartışma başlar...
nihayetinde sonuç olarak; mevzunun amına koyan kimsenin bu durumda 'tamam mı?' şeklinde soranın değil, 'tamam mı'ya ihtiyaç duyan gerizekalı hımbıl muhatabın tatlı su kurnazlığına soyunmuş olmasıdır. vesselam...
