açılmak istenilen ve herzamanki gibi başarılamayan essah başlık ve tanım: cuma namazları çıkışı yaşanan izdihamda sinir küpüne dönmek.
efendim, cuma müslümanıyım malesef. bari onu eda edelim ruhu temizleyelim, maneviyatı diri tutalım acizliğinde,pespayeliğinde akrates bir durumumuz var. (bkz: akrasia). atalet, başımın belası. çalışırken gidemiyoruz, seküleritenin dibine vurmuş kurumsalından bi yerde çalışıyoruz. cuma saati ortalıktan kaybolduğunuzda tuvalette olduğunuzu kimseye inandıramazsınız. cuma saatleri sıçamaz hale geldik.
zigana34:oo şukufe hanım nasılsınız?
şukufe : ooo zigana34 allaha hamdolsun.siz nasılsınız inş.( normalde iyilik yavrum senden naber)
zigana34:oo hidayet falan ermek filan, hayırlar olsun inş.
şukufe: elhamdullillah,allah razı olsun ilgilenenler var, hidayet falan eriyoruz filan..
zigana34: hadi bakalım inş.
şukufe: hutbede ne vardı. yoktun, hayırlar olsun inş.
zigana34: ımm şey tuvaletteydim ben bilmiyorum
şukufe: (uniex wcler) ne tesadüf.. ben de öyle. sen hangisindeydin.
zigana34: burası doluydu camininkine gittim
şukufe: peki allah kabul etsin
zigana34: amin
velhasıl kelam. zordur. fişlenmek gibi.. neyse mevzu şu.ne zaman cumaya gitsem çıkışta insanların birbirini itip kakmasından, başkalarının ayakkabılarına fütursuzca basmalarından, toplum içine çıktıklarını hiçe sayıp yeterince temizlenmemelerinden ve ayakkabılarını havaya kaldırıp tozlarını kafama kafama dökmelerinden deliye dönüyorum.ulen 5 dk. önce ibadetimi yapmışım.toplu ama bir anlamda allah ile kişisel randevumu huşu içinde eda etmişim.5dk sonra insan bu kadar mı sinirli ve tahammülsüz olur.hele bir de cami çıkışı lokum ,şeker falan dağıtılıyorsa insanların bir adet şeker için yaptıklarını görünce başlarım yapıcanız işi diyip dalasım geliyor.tövbe esağfurullah.
