Bazen, başımıza gelen şeyler ilk başta korkunç, acı verici ve adaletsizce görünebilir ama sonraları aksine o engelleri aşmadan potansiyelimizin, gücümüzün, irademizin ve yüreğimizin asla farkına varamayacağını anlarız.
Hastalık, yaralanma, aşk, gerçek mükemmelliğin kayıp anları ve aptallıklar, hepsi ruhumuzun sınırlarını test etmek için vardır. Bu küçük testler olmaksızın, her ne olursa olsunlar, hayat hiçbir yere varamayan, pürüzsüzce asfaltlanmış düz, yavan bir yol gibi olurdu. Güvenli ve rahat; ama aptalca ve tamamen anlamsız.
tecrübe ettiğimiz başarı ve çöküşler, kim olduğumuzu ve kim olacağımızı bulmamıza yardımcı olurlar. Kötü tecrübelerden bile bir şeyler öğrenilebilir. Aslında, bazen onlar en önemlileridir; sevmeyi ve kalbimizi, ruhumuzu ve gözümüzü nasıl açabileceğinizi öğrettikleri için.
Eğer birileri incitirse, aldatırsa ya da kalbimizi kırdığında, onları affetmeliyiz çünkü; güveni ve kalbimizi kimlere açacağımızı dikkat etmemiz gerektiği önemini öğrettikleri için.
