--spoiler--
unuttum sana yazdığım mektubun altına adımı yazmayı. belki hatırlarsın beni, senin çok eski bir dudağınım öptüğün..!
...
kaçan bir elektriğim; haylaz, inatçı bir âşık. belki hatırlarsın beni, hani saklıyorsan hâlâ resimleri; cismim yetiyorsa kanıtlamaya kusuru, aklım şaşırtıyorsa bedeninin azametini, teklifim geçerliyse ve romantizm lök gibi oturmuşsa gündemine, hangi varlığımı yok sayabilirsin ki?
...
unuttum sana yazdığım mektubun altına adımı yazmayı. belki hatırlarsın beni, senin çok eski bir çocukluk hastalığınım kırk derece ateşte yattığın
--spoiler--
--spoiler--
aslında çıkarmışsınızdır onu artık hayatınızdan ve aklınızdan. bilirsiniz yaşanan güzel günlerin, harika gecelerin, unutulmaz anıların çook geride kaldığını, tıpkı onun gibi. önceleri "baş tacı" olanın, artık bir yerde gördüğünüzde "nasılsın, hayat nasıl gidiyor?" olması çok da üzmez aslında sizi.
artık o da sizi, sizin onu unuttuğunuz gibi unutmuştur. zaman ikinize de farklı hayatlar, tatlar, mekanlar, insanlar sunmuştur. arada bir aklınıza "acaba iyi mi?" diye, son derece arkadaşca takılır. "o kendine iyi bakmasını bilir" dersiniz, "iyi dilekler" sunar, devam edersiniz hayatınıza.
ama hayattan payınıza düşen puştluğu elbet alacaksınız ya...
gecenin 1:30' unda çalan telefondaki ses, o'nun artık olmadığını söyler. pek anlam veremzsiniz önce. "hasstır lan, sıçarım şakana gece gece" diye çıkışırsınız arkadaşınıza. ağladığını duyunca, aslında olayların ne kadar gerçek, hayatın ne kadar acımasız olduğunu anlarsınız, gencecik yaşınızda...
tekrar aklınıza gelir o yaşanan güzel günler, harika geceler, unutulmaz anılar...
yeni hayatınızda, eskiyi hatırlarsınız, özlersiniz onu...
tekrar inanamazsınız, ararsınız, ulaşılamaz telefonuna...
özlersiniz, belki de o an sevdiğiniz insandan çok o'nu...
bilirsiniz, yok artık o...
bilirsiniz dönmeyeceğini, n'olur gel diye yalvarırken...
özlersiniz sadece, özlersiniz...
dön, ne olur...
11 saat sonra gelen gözü yaşlı edit: boşver "melek"im, burası çok çirkin, çok pis. tertemiz bulutların üzerinde koşturmalısın sen artık, buradan koparılmak; ödüldü belki de senin için...
--spoiler--
Çocukluğumun bahçesiydin sen
bütün bilinen mutluluklardan uzakta,
o sarışın akşam üstlerinde,
ıstırabın eşiğinde...
Nefesim sıkıştığında seni sevmekten
ömrünü okurdum o acı neşede,
boşalırdı ağzımdan o kanlı nefes
sonra çok özlendiği için acımasızca talan edilen
her baharda dönerdim oraya...
O sarışın akşam üstleri
hiç gitmediğim uzaklardan döndüğüm yer olurdu...
Bilinen bütün mutluluklardan uzakta
kalırdım orada,
kalırdım çocukluğumun bahçesinde,
aşktan nefes alamadığım o yerde...
--spoiler--
aşk bu olsa gerek terk edildikten sonra bile hiçbir sebep olmadan sevmeye devam etmek hiç dönmeyecek olmasını bilsen de söküp atmamak atamamak içindeki hisleri ve bir gün öleceğin zaman bile aklına ilk onun gelmesidir ölüp gideceğinin farkına varmadan.önüne cennet de serilse boylu boyunca elinin tersiyle itip onunla cehennemde yanmaktır o bunun onu sevdiğin için yaptığını bilmese de.
Nasılsa gidecek olduğunu bilmek bana en çok koyan şey oldu.
Çeşitli bahaneler sıralayacaktın durmaksızın. Ardına saklanıp bazı cümlelerin kendini kaybettirecektin gözlerime. Kocaman hayaller kurdurmuştun gözlerinle.. Bu hayalleri kurmak bile fazlaydı benim için. Ve fazla olan her ne varsa yıkıldı üstüme.
Artık ne yapacağımı bilmeden dolaşacağım uzun bir süre.. iyi olmamı bekleme. Hak ettiğim birini bulmam gerektiğinden bahsetme. Uzun bir süre..
Saniyelerle başlayıp yıllara yayılacak bir ayrılık havası seziyorum. Peşimi asla bırakmayacak... Ve gözlerimde bir gülümseme arayanları mahcup edeceğim. Uzun bir süre..
