Her ayrılık ölüme bir özlemdir.
sırtında zulmün ağırlığı,
ölümün rahat döşeğine aşık eder seni
onun sevgisinin kelepçesi
kollarını kanatırken;
yaranı sarabilecek her düş
çıkar yolun olur;
sen yaşamak isterken delice
çaresizlik canın alır...
her ayrılık ölüme bir özlemdir.
kalbin kırılmaktan bıktığında,
içindeki nefret
sele dönüp aktığında,
geriye tek bir yol kalır;
sen yaşamak isterken masalla
kahpe gerçek başın vurur...
her ayrılık ölüme bir özlemdir.
kapılırsan bir siyah göze
düşünmeyip önünü sonunu,
uzatırsan ellerini
açarsan masum koynunu,
ne umduysan hayattan ve ondan
bir gün ansızın kaybolur;
sen yaşamak isterken aptalca
ölüm gelir seni bulur...
