ne çeşit olursa olsun, ayrılığın her daim ağrılı olması durumudur.
önce, belki bir tebessümle başlıyor belki bir inatlaşmayla, ne şekil başlarsa başlasın, aşk güzel başlıyor aslında. baştaki tatlı heyecan, kalp çarpıntıları zamanla azalsada, yerini başka şeyler dolduruyor belkide doldurursa, boş kalmazsa devam ediyor. zamanınızın büyük bölümünü ona ayırıyorsunuz gönüllü olarak. kısada olsa geçirdiğiniz süre, onu hayatınınızın merkezine alıp yerleştiriyorsunuz belkide bir daha asla bunu yapmayacağım dediğiniz eski ayrılıklarınızda, kendinize verdiğiniz sözü unutarak. alışıyorsunuz ilk başlarda herşeyi farklı gelen sevdiğinize. kokusu, dokunuşu, nefesi, bakışı, sarılması herşeyi farklıdır ama herşeyine zamanla alışıyorsunuz, kabul ediyorsunuz kalbinizin en güzel misafir odasına. belkide baştan hissediyorsunuzdur onun hep kalbinizde 'misafir' olarak kalacağını, birgün gideceğini..
herşey çok güzelken, birşeyler ters gitmeye başlar sonraları. yaşanılan, elinizde olmayan sorunlar, yükler ağır gelmeye başlar her ikinizede. taşımak, sırtlanmak, omuz omuza verip destek olmak lazımdır birbirinize ama olmaz, birşeyler ters gitmeye başlamıştır işte. gurur girer devreye, "o yapsın, o düşünsün"ler girer aranıza. kemirir içten içe, kaya gibi sağlam sandığınız ipek kozanızı. ve son'a gelinmiştir artık. ikinizinde boğazında bir koca bir yumru oturuverir. aklınızda olsada ayrılmak, diğerinden beklenir son andada olsa "hayır ayrılmayalım" denmesini. ama olmaz beklenen laflar yine duyulmaz, yine söylenemez. son kez bakılır sevdiğinin gözlerine ve farklı yönlere doğru hızlı adımlarla uzaklaşılır o ortamdan. mideye saplanan ağrı nefes almanızı zorlaştırır bir an. dayanamayacak geri dönecek, belkide arkamda şu an paranoyaları yaşarsınız ama giden gitmiştir artık. ve sonunda, gözlerinize hapsolmuş gözyaşı firar eder..
Ayrılık zaten oldum olası hiç sevmemisimdir. Ve simdi yine bir ayrilik. Bu seferki biraz farklı ama dostum kadar inandığım,sevdigim kadın kadarsevdiğim iki kadından ayrilicam. icimde bi ukte goz torbalarımda her an dusmeye hazir damlalar. Ayrilik gercekten cok acimasiz be. Tanisirken hic boyle uzulmuyorsun hemen tanisiyosun sonr bi bakmissin alismissin her sabah pogaca yiyisleri hocayla kavga edisleri montu ustune cekip uyuyuslari. Ama simdi ayrilik vakti. Eda dedigimde bos ve soguk bi sira olacak karsimda o neseli iki sozuyle insani motive eden kadin olmayacak. Yada ne bileyim oburu hani hayatimda tanidigim en guclu kadinlardan biri oda olmayacak artik. Bundan sonra bu sınıf cok sessiz ve yanliz olacak.
bir cafe'deydik. ikimizde biliyorduk bu son buluşmamızdı, susuyorduk. "ayrılık anında şefkatli konuşan taraf, aşık olmayan taraftır" sözü aklıma geliyor, zaten hiç şefkatli olasım da yok. boğazımda bi yumruk, ağlamamı da, konuşmamı da engelliyor.
arka arkaya sigara yakıyorsun daha geçen gün sana hediye aldığım fenerbahçe logolu çakmağınla. biliyorum sende istemiyorsun ayrılmayı ama mecburuz bunu da biliyorsun. önümdeki çaydan bir yudum zorlukla içiyorum ama faydası yok, yumruk gitmiyor bir türlü.
bi gayret konuşmaya çalışıyorum sesim çıkmıyor. gözyaşlarımı gözlerime hapsetmeye çalışmaktan boğazlarım ağrıyor. başımda şiddetli bir ağrı. elimi tutup, herşeyin üstesinden geliriz demen için içimden binlerce kez dua ediyorum ama yok, sen hala susuyorsun.
sessizliği ben bozuyorum çok zor da olsa. 'ee' diyorum 'neden konuşmuyoruz hala?' gözlerimin içine bakıyorsun öyle derin bakıyorsun ki gözlerimi çekmek zorunda kalıyorum. ağladığımı göstermek istemiyorum sana. ağlamanın zayıflık olduğunu düşünen bir ailede büyümenin dezavantajını yaşıyorum.
'olmuyor, çok denedik olmuyor biliyorsun' diyorsun. beklediğim sözler bunlar değil ama gene de
'evet diyorum olmuyor' sesim buz gibi, bir an önce o masadan kalkıp gitmek istiyorum. 'kalkalım ozaman' diyorum en kırık sesimle. elimden tutup 'biraz daha' deyip otutturuyorsun beni. ağlamamı engellemeye çalışmak iyice işkence tadını alıyor.
Tekrar kalkıyorum 'ben gidiyorum' diyorum bu sefer kararlıyım daha fazla dayanıcak halim yok.
'durağa bırakayım seni' diyorsun itiraz ediyorum. Son kez gözlerime bakıyorsun 'seni çok seviyorum' diyorsun. 'eminim' deyip hızla ayrılıyorum ordan.
