kendini müslüman sanan cahilin yapacağı türden bir davranış biçimidir.
elimdeki osmanlıca, arapça birbir tane kağıdı yere düşürmemle ( bach'ın hayatı yazılıydı dökümanlarda ) onlarca insanın sokaktan yanıma toplanıp töbe töbe nidalarında kağıtları toplamaları ve bana ters ters bakmalarıyla vuku bulan bir de anım vardır.
psikolojik bir durum . kişinin sahip olduğu değerlere tam olarak bağlı kalamadığını düşündüğü durumlarda ortaya çıkar ve kişinin bu bağlılığını yerine getirmek için etrafındaki herşeyi bu kalıba sokmaya çalışmasıyla son bulur .
ilk kelimesi "oku" olan bir kitabı hala daha arapça bırkalamaya çalışıp; şamanist adetlerden gelen ritüellere benzetmeye çalışan sığların yapabileceği iş.
ilk kelimesi oku olan allahın kitabında cehaletin affedilebileceğini düşünmek ise; esas cehalet. kimse bilmesin, öğrenmesin o zaman. mantığa bak.
efenim trajikomik durumlara yol açabilir. örneğin; bursa'da yeşil türbe'nin içinde bir köşedeki duvarda arap harfleriyle "bu yapıt x zamanda x kişileri tarafindan yapılmıştır." yazan yazıya bir teyzemiz ayet sanarak elini yüzünü sürmüştür, yazıya doğru el açarak dua etmiştir. şahsi fikrimce ayıp etmiştir. benim inandığım islam dinine göre de günah işlemektedir.
