Geleneksel türk babasıdır.
Tek başına yerse o meyve boğazından geçmez. "Ben Meyve istemem." diye mızıklanan veletlere meyveyi sevdirmek için de Portakal kabuklarından çiçek buketi, kuzu, at falan yapar.
"Bakın bakın! elmanın kabuğunu hiç koparmadan nasıl tek hamlede soyuyorum." Şeklinde performans gösterileri gerçekleştirir.
Benim canım babamdır.
Üşendiğimi bildiğinden meyveyi soyar ardından dilimleyerek "yahu bu yaşa geldin koca kız oldun, senin bana yapman gerekirken babana yaptırıyorsun." Yakınmaları arasında tabağı uzatır. Kıyamaz yine de bu tembel kızına. Allah yokluğunu göstermesin.
bi süre durur bu baba. meyve soymaz olur. ama dümendendir. aradan bir hafta geçer. alınan meyveler buzdolabında çürümeye başlar. baba celallenir duruma "ben soysam yersiniz ama de mi eşşek sıpaları!" diye çıkışır oğullarına, sıpalarına.
ailecek salonda otururken televizyon izlenip, güzel anlar yaşanırken bu anların kahramanı olan babadır. benim babam değildir aynı zamanda. komşumun babasıdır. soyduğu portakallar, mandalinalar bir yandan afiyetle yenirken diğer yandan ekrandaki yarışmanın ya da dizinin heyecanı sizi mutlu eder. eğer böyle bir babanız yoksa en azından bir kere başka bir babayla denemenizi tavsiye ederim. (bkz: tadımlık baba)
edit: imla
Genellikle çocuğunun istediği pastayı maaşı dolayısıyla alamadığı baba şeklidir. Ülkemizin 4/2 ' sini oluştururlar ve bu meyvelerde şöyle sıralanır ; elma , mandalina ,portakal , bazende kivi .
