Bir gece başınızı yastığınıza koyduğunuzda, metroda bir anda aklınıza gelen yaşadığınız şeylerin gözlerinizi doldurması ve bunu gizleyemeye çalıştığınızda ya da bir arkadaş grubunda deli gibi gülüp eğlenirken herhangi ufak bir detayın size acı veren şeyi hatırlatmasıyla tüm acılar ilk gün ki haline geliveriyor.
Ben bunu babam vefat ettikten sonra sıkça yaşıyorum. Acılar zamanla geçmiyor. Toprağın altına görmüyorsun ve en ufak rüzgarda eşelenip gün yüzüne çıkıyor.
