Arkadaşlarınız "can"lı müzik dinlerken, "çan"lı müzik dinlemektir.
Köy muhtarının "bugün akşama" şeklinde başlayan anonslarına tebessüm etmektir.
Bazen 60 hanenin bile kalabalık gelmesidir.
Yılan, çiyan, sarı kız örümceği(bakın burası çokomelli), fare ve türevlerinin sıradan gelmesidir.
Alış-veriş için kasabaya indiğinizde, hemen eve dönmek istemektir.
Gürültü ve görüntü kirliliğine uyumsuz hale gelmektir.
Bir sonraki aşama için (bkz: her şeyi bırakıp ormana yerleşmek)
Köylerdeki dedikodu, mahalle baskısı , herşeyini merak etmeleri ve fütursuzca sorabilmeleri hiç bir yerde yoktur. Tabii köycülük oynanabilecek suni oluşturulmuş bir bodrum köyü değilse. Bu etmenleri de düşününce köye yerleşmekten hemen vazgeçiyorum.
Düşüncesi bile rahatlatıyor. Muhtemelen şartlar daha zordur ama Beden yorgunluğu ile zihin yorgunluğu arasında dağlar kadar fark var, şahsen beden yorgunluğunu zihin yorgunluğuna tercih ederim ki yorulduktan sonra oturup sıcak bir çay içmek bile çok daha fazla keyif verir.
Annemle babamı ikna etmeye çalışıyorum uzun zamandır köye yerleşmek için ama göze alamıyorlar bakalım zaman ne gösterir, şu okul hayatı bi bitsin de....ah ah.
Bir beyaz yakalı olarak birkaç yıldır fizibilitesini yaptığım ve birgün kafayı kırıp yeterin ulan skerim işini de gücünü de diyerek yapacağım şey.
Bunun için bir arıcılık kursuna gittim. Kovan bölme, birleştirme, bal sağımı, ana arı üretimi gibi birtakım şeyleri bizzat pratiğe döktüm. Arı hastalıklarını bizzat sahada gördüm, mücadele yöntemlerini öğrendim.
Sebze meyve tarımı, kalem aşısı, ağaç zararlıları, ağaç bakımı, çapalama, sulama, ilaçlama gibi konuları araştırdım. Yine bir çoğusunu bizzat uygulayarak deneyim kazandım.
Kanatlı kümes hayvanları, yumurta tavukçuluğu gibi konularda zibilyon sayfa döküman okudum. Tavuk yemledim, folluktan yumurta topladım. Kuluçka makinesi, tavuk yolma Makinesi kullandım. Kümes temizledim. Ciğerlerime kesif tavuk boku kokusu çektim.
Şimdi hedefimde 150 kök ceviz ağacı, 100 kovan arı ve 700 tavukluk bir çiftlik projem var. Sayıca pek fazla olmamakla beraber belki büyükbaş/küçükbaş hayvancılık ünitelerini de bu sisteme ekleyebilirim. Peynir ve sucuk pastırma gibi ticari süt/et ürünlerinin üretimine vakıfım.
Ege ve trakya olursa evet diğerlerine hayır.
çünkü köylü herşeyi bilen insanların yaşadığı bir yerleşim birimidir.
senin onları dönüştürmen imkansız.
bir bakmışsın onlar seni ortaçağın karanlık sularında yüzdürüyor.
Şehirli insanın özellikle Türkiye’nin büyük şehirlerinde yaşayan ve iş gücüne katılan nüfusun büyük çoğunluğunun ortak çelişkili hayalidir.
Fakat hepimiz köyümüzü bırakıp gelmedik mi ?
Caddebostan tarlaydı önceden, Nişantaşı bataklıktı. Öyleymiş yani eski resimlerinden görüyoruz.
Toprak davetkardır, lütufkardır fakat tavuk yumurtasını altın tabakta sunmaz. Sanıldığından çok daha zordur köy hayatı. Sanırım pek çoğumuz Amerikan filmlerinin avm ‘si restorantı ve bankası olan kasabaya yakın verandalı evini hayal ediyoruz.
Hayalden öteye gitmez.şehir hayatına alışan rahat ve konforun tadını alan kişi köye giderse bunalıma girer 1hafta tatil yapar gelir. Ama hayali ve edebiyatı güzeldir devam.
köy altından ırmaklar akıyorsa neden olmasın zaten vadedilmişse mutluluk bazen aslında düşünmemeyi başarmak değil midir eğer insan acıyı binlerce farklı yazıda resimde aksedemeseydi bu kadar bilirmiydik ki acıyı.
Şehrin kargaşasından, yapmacıklıktan bunalıp da köyün samimi ortamına, doğanın içine kaçmak isteyen insan beyanı.
Bende istiyorum. Sevdiğim bir kaç insan ve bir miktar eşya ile..
Bir gün bunu gerçekleştirmek dunyayi gezmekten sonraki 2. hayalim. Soyle deniz kenari, sessiz sakin, etrafi daglik ve verimli, kendi besinimi yetistirebilecegim bir köy olsa, efsane olmaz miydi?
