Gülünce gözlerinin içi gülen an. Artık bahar geldi, koca kış geçti. Oysa bu kış hiç geçmeyecek sanmış idim. Kış zamanı karları da sevmeye çabaladım, ama baharsızlıktandı. Ceketimi kuru temizlemeye, hayallerimi bahara verdim. Gülünce gözlerinin içi güldü ne güzel oldu böyle. Eğer dönüşün hep bana olacaksa gidişinin acısından şiir ve şarkı damıtarak yaşamayı adet edinebilirim, yine de sen bir daha hiç gitme, ben de her şeyi bırakıp gitme isteği duymuyayım. Şimdi gönlünü rüzgara ver, bilincini uykuya ve Rüyanda bilinçli rüzgarı gör. Ayaklarını da üşütme bir daha giderek. Ayakların üşümesin ki gözlerinin içi gülsün.
her şeyin oluruna girdiği andır (*). sevinsen mi üzülsen mi kestiremezsin, sevinirsen yararına olur. aksi takdirde o isteği hiç kaybetmemek gerektiğinin farkına varırsın. **
