zamanın ilaç görevini üstlenmesinden kaynaklanır.. ilaç görevini yüklendiği andan itibaren tüm yumuşak kalpleri, duyguları ve düşünceleri sertleştirir..
yavaş yavaş sertleşir... tıpkı yeni dogmuş bir çocuk gibi... hayalleri olan, her şeyden zevk alan, gülen, gülümseten bir çocuk gibi...
büyüdükçe hayallerin, zevklerin, gülümsemenin ne kadar zor oldugunu anlayabilen bir çocuk gibi...
insanların aslında yanında kendine eşlik eden birer varlık değil, hayatını cennet ya da cehenneme çeviren birer varlık oldugunu anlaması gibi...
ve bir gün dinlediği bir şarkıdaki sözle anlayacağı gibi...
