gün gelipte ölüm kapımızı çalmadan içeri girerek bizi, yakınlarımızı aldığında ya da uzaktan birilerinin ölüm haberini duyduğumuzda hemen o andan itibaren kısa bir süreliğine de olsa aklımıza gelir ölümün insanlar için olduğu. ama hiçbirimiz bunu yakıştıramayız ne sevdiklerimize ne de uzaktaki bir insana. ölüm hep zamansız olarak karşımıza çıkmıştır ve çıkmaya da devam edecektir. zaman zaman çoğumuz çocukluğumuzda kalmayı, o günleri tekrar yaşamak isteriz. belkide en çok böyle günlerde aklımıza gelecektir çocukluğumuz. o zaman ölüm olgusundan bi haber yaşarız ve de sevdiklerimize ölümü hiç mi hiç yakıştıramayız. bir bakıma belkide onları ölümsüz gibi görürüz çocuk dünyamızda. ne yazık ki büyüdükçe iyinin ve kötünün insanlar için olduğunu anlıyoruz.
