çevremdeki kız arkadaşlarım hep sorar senin neden ciddi bir ilişkin yok diye.. çoğu zaman cevapsız kalır bu soruları. şimdi anlatıyorum neden olmadığını. evet uzun zamandır hayatıma giren insanlarla kısa metrajlı ilişkiler yaşadım. bunun nedeni bazen aramızda yeterli sevgi olmaması kimi zaman ise güvenle ilgi problemlerdi ancak en önemlisi korkuyordum bir ilişkinin getireceği sorumluluklardan ve bir gün onu kaybetmekten. bu yüzden sevmiyordum kimseyi, bağlanmıyordum.. eğlenip, günümü gün ediyordum. ancak yaklaşık iki üç ay önce hayatıma biri girdi, tüm düşüncelerimi tüm korkularımı silip atmaya karar verdim. onunlayken her şey çok güzeldi, tüm dertlerimi, sıkıntılarımı unutup sadece ona odaklanıyordum. onunla film izlemek, yemek yapmak dünyanın en güzel kadınıyla sex yapmaktan daha büyük bir mutluluk veriyordu bana.** neyse bu güzel günlerde bir çok söz verildi tabi karşılıklı olarak, hayaller kuruldu. o kadar samimi bakıyordu ki gözleri inanmamak mümkün değildi. kendisi bakireydi, birlikte olmuyorduk yani. ama hayatımda ilk defa umursamıyordum bunu. içimden bile gelmiyordu hatta onla bu tarz bir şey yaşamak. arkadaşlarım oğlum başkasıyla yapıyosundur sen dayanamazsın, aldatırsın diyorlardı. aldatmak mı? aklımdan bile geçmiyordu. çünkü o benim elimi tutarak, sarılarak, o güzel gözleriyle gözlerime bakarak bana kimsenin yatakta veremeyeceği mutluluğu veriyordu. peki her şey bu kadar güzelken noldu bir anda? neden ortada elle tutulur bir sebep yokken bitirdi her şeyi? işte şimdi ben de bana neden ciddi ilişkin yok diye soran arkadaşlarımdan bu soruların cevabını istiyorum. verecekleri hiç bir cevap yaşadığım hayal kırıklığını alıp götürmeyecek olsada mantıklı bir neden istiyorum sadece. çektiğim üzüntüye neden olan şeyi bilmek istiyorum. he bu arada üzülmek en doğal hakkım ama oturup ağlayacak değilim. içerim, bir gün içerim, bir hafta içerim, bir ay bir yıl içerim bir şekilde unuturum varlığını. ancak bundan sonra çok zor severim, bağlanırım. neden biliyor musun? çünkü hepsi bir gün çekip gider..
