Sevgilisi olmayan nefes alamıyo mk
instada mutlu hayatlar yakından tanıyınca asosyal çıkan var
Kafası uyuşan insanlar birbirini bulamıyor bide insanların kalabalık yalnızlığı bundan ötürü
Eskiden aile kurmak iş bulmak vs önemliydi ama şuan benim yaşıtlarım için sevgili bulmak ve instaya sosyal fotolar atmaktan ibaret.
elbette bu işin esprisi. biz, amiyane tabirle ' içine atan ' bir toplumuz. sevgimizi, öfkemizi, sevincimizi daima içimizde yaşıyoruz ve bizlere asıl zarar veren de bu. bizleri iyi edecek sihirli bir sözcük yok elbette fakat sağlam bir psikolojiye sahip olmak adına, kontrollü olduğu müddetçe öfkenizi dahi paylaşın, paylaşımdan çekinmeyin ve herkesten evvel kendinizi sevin.
Psikiyatri de staj yaptığım için insanların hangi ruh halinde olduğunu gözlemlerle az çok anlayabiliyorum. Cidden bozukluk oranı giderek artıyor ve bu ileride dayanılmaz hale gelecek.
Ürettiğimiz acıların peşinde mutsuzluğumuza mutsuzluk katıyoruz. Asıl dert edilmesi gereken şeyleri görmezden geliyoruz. Anlık iç rahatlatmaları bizi mutlu eder sanıyoruz. Sonra akşam kafayı yastığa bi koyuyoruz. " gene mutsuzuz, gene yalnızız..
Böyle böyle psikolojimiz bozuluyor, böyle böyle deliriyoruz işte.
