Ölüm acılarını gördü tatlı can,
koyuldu işte böyle ağlamaya.
Olanlar oldu, gitti dostum benim.
şu dünya bir altüst olsa, aülasa yeri var.
öylesine topraklar altında kalmışım.
Hepimiz olecegiz, ve de hayat kisa. Ama biz bosu bosuna geciriyoruz bunu. Gerceklik kavramı yok. Iliskiler, insanlar sadece cikar ve yalan üstüne kurulu. Yazik ya.
"... Daha az mutsuz olmak için köpek olarak dünyaya gelmek isterdim. Çöpleri karıştıran bir sokak köpeği olarak, kimse beni fark etmezdi o zaman. Herkesin dikkat etmeden uzaklaştığı, içi dışı uyuz olmuş sarı bir köpek olmak isterdim. Sanırım açıklayacak kelime yok, söylenecek bir şey yok. Kelimeler artık öğretilmemeli. Okulları kapatıp mezarları büyütmek gerek. Ha bir yıl, ha yüz yıl, hiç fark etmez, er ya da geç hepimiz öleceğiz, hepimiz. Bu da kuşları öttürüyor, kuşları güldürüyor."
bazen ürkütücü, bazen de rahatlatan gerçektir. bir şeye kafayı taktığım zaman "ulan ölüp gideceğiz, benim taktığım şeye bak" der rahatlarım. https://galeri.uludagsozluk.com/r/1785024/+
cem yılmaz bir skecinde " karbon fiber misin p..evenk elbet öleceksin " diyordu. öleceğiz elbette vakti gelince. vakit gelene kadar doğru işleri yapmak. önemi olan tek şey bu.
Ölüm hem çok farklı hem de çok bizden değil mi? Geriye dönüşün olmaması ve hakikat perdesinin hali hazırda yırtılmış olması. Öyle ki, Gelecek yaşamından endişe duyan insanın esas yaşam için asla kaygı duymaması veya kulak ardına atması.. Pek acı..
