düşünürsek herkesin kendisine ait bir dünyası vardır . peki , bu içimizdeki dünyayı kim yönetir ? biz yani kendimiz ; kendi benliğmimiz , kendi içimizdeki düşünce arkadaşlarımız , kendi duygularımız , çelişkilerimiz , tutkularımız , zekamız ve bir sürü kendimizde olan bütün her özellik , kendi dünyamızı oluşturur . eğer ben , kendi dünyamı ve kendimi yönetiyorsam o zaman içimdeki dünyanın kralıyım . eğer hepimiz kendi dünyamızı ve kendimizi yönetiyorsak hepimiz kralız . kimse kimseden üstün değil aslında . kimse kimsenin kölesi olamaz ama insanlar kendi içinde kral olduklarını görmedikleri için elbet bir üst mevkiden altta görüyor kendisini . yapamam diyor korkuyor yükseklerden , bu dünyada kendini insanlardan daha kral zannedenlere baş kaldırmaktan korkuyor ve korkmasında haklı da . çünkü baş kaldırırsa , kendini daha kral zannedenlerden ve onun kölesi olmaya yüz tutmuş insanların ona karşı bişey yapmasından korkuyor . dediğim durum yaşadığımız gerçek dünyada her zaman var aslında . tarihin ezeli başlangıçından beridir var . elbet bir yerde han , kral , padişah olmuştur ve günümüzde de her yerde kendini insanlardan daha kral zannedenlerin hala devam ettiğinin gerçeği de var . baba , anne , dayı , amca , hoca , müdür , amir , ağa , komutan , patron her yerde kral diye benimsenenler var . ülkesini satanlar bile kral diye benimseniliyor aslında . halkımız bile var aslında içimizde yönettiğimiz halkımız. halk denilince sadece insandan oluşan topluluk diye akla gelinmemelidir . bizim de içimizdeki kalbimiz , beynimiz , organlarımız kendi halkımızdır aslında bizim için çalışırlar içimizdeki dünyayı yaşatmak için yaşarlar . her neyse diyeceğim hiç kimse kimseden ne üstün ne alçaktır . hiç kimse kimsenin ne kralı ne paşası ne ağası olur . herkes kraldır kimse kimsenin kralı olamaz . işte bu yüzden hepimiz kralız .
