gönül yarası filminde ortaya atılan önermedir. doğruluk payı fazlasıyla vardır. zira; yaşam bir hayal meydanı ise savaştan yenik ayrılmamızın tek nedni hayallerimizdir.
aslinda insanoglu denen bu mahlukat mutlu ve iyi bir yasama sahip olabilir amma velakin insan umut denen o melek yuzlu seytana kapilip olmayacak tatli hayaler kuruyor. ve bunlar olmayipta sapa oturdugu vakit kendini kurban olarak goruyor. hayal kurmak guzeldir ama onlarin cekilicigine kapilip aglasam sesimi duyarmisiniz der ve gozyaslariniza dokunabilecek insanlari bekler durursunuz. heyhat hayaller gerceklesse idi herkes mutlu olurdu.... ama ne yapalim hayat bu .... ve bunun icin herseyi soylemek mumkun .....
4.insanlar hayal kurmayı hep iyi birşey olarak anlatırlar. çoğu insanın hayalleri iyi şeylerden oluşur. ama bazen kötü hayallerde kurmak gerekir, hayal kurmak aslında çok saçma birseydir.
Gönül yarası filminde geçen, adeta hayatın kısa bir özeti olan cümle.
"ben, ben bütün bunları niye yaptım hala bilmiyorum. niye kendimi bu yalnızlığa mahkum ettim? niye hayatımı boş hayaller için yok ettim? bilmiyorum... üstelik sonunda elime geçen ne biliyor musun? koskoca bir hiç. işin en acıklı yanı da şu; bir daha dünyaya gelsem, gene aynı yollardan yürüyeceğim, biliyorum.
demek ki yaşanan onca hayal kırıklığı, sürgünler, fişlenme, sorgular bana bir şey öğretememiş. tuhaf bir durum. acı çekmeye gönüllü olmak, ruhunu bu işten alamamak. bu bana hem keder verdi, hem mutluluk. hepimiz hayallerimizin kurbanıyız. benim adım niye nazım, senin adın piraye, abinin mehmet... niye ?"
