Çünkü bir dakka durup duygusallaşacak olursam çığlık çığlığa ağlamak istiyorum. Kendi ruh sağlığım için hüzünlü müzik bile dinlemiyorum artık. Belli bir saatten sonra hareketli de dinlemiyorum. Sürekli mutlu ve de neşeli olmaya çalışıyorum birisi beni mutsuz etmeye çalışırsa da uzaklaşıyorum.
iyi ya da kötü her durum karşısında neşeli, iyimser bir tavır görmek bazen boğuyor insanı.
Kötü bir durum var ortada ya da ciddi bir konu ama her şeye herkese inat gülen laylaylom yaşayan sanki her şey yolundaymış gibi davranan bir insan da var.
işte o insan sinir bozan insandır.
Yapmacık bir neşe içinde mütemadiyen optimist takılan bir sinir bozucu...
Bunu yazmak için doğru başlık mı bilemedim, ama yaziyim yine de ben içimde kalmasın. Bir arkadaşım çok gereksiz gülüyor telefonda, böyle bi şey anlatıyo mesela komik olmayan sonra gülüyor, cümleyi bitiriş noktası hep o gülme. Ben gülmüyorum sonra, susuyoruz.. hıh diyorum anladı her halde yapmaz belki bir daha, ama vazgeçemiyor hep yapıyor. Bazen cidden sinir oluyorum bu huyuna. Sonra kendime kızıyorum lan saçmalıyorsun gereksiz yere iyi ki gülüyor ağlasın mı. Ama cidden yoruyor bazen.
bir rivayete göre insanlardan kendilerini en çok onlar saklarmış, aslında içlerinde derin yaralar biriktirip insanlara güçlü görünmek adına tırnak içinde hep neşeli olurlarmış.
