geç kalmış gibi hissetmezdik.
boğazımızdaki o düğüm olmazdı.
çocuk kalırdık hep yaralanmaz, kanamazdık.
cam kavanoz içinde gibi olurduk kimse bizi anlamazdı ama umrumuzda da olmazdı zaten.
kanatların kanatlarıma değerdi güçlenirdik destek olurduk birbizimize.
hiç yıkılmazdı üstümüze duvarlar. hep melek kalırdık. geç kalmış olmasaydık..
Okurken gülmemi sağlayan başlık. Hep melek kalırmışız.. Yok daha neler. Şu hayatta şöyle bi şey vardır ki, hiç bir kimse tamamen iyimser, tamamen güzelliklerle dolu değil. Onun için yapmacık rahibe teresa oyunları ile birbirimizi kandırmanın bi manası yok. Herkesin çıkarı peşinde koştuğu şu dünyada insanlara olan güvenim artık kalmadı. Çünkü insana kendi çıkarı daha önce gelir ve hep kendini ön plana çıkarır. Böyle bir meleklikten bahsedilemez.
Başkasının mutluluğu ile mutlu olan onun sevincini onu kıskanmadan paylaşabilen biri varsa bu yazdığımı geri silecem.
