tam anlamıyla 'işte bu benim' dediğim insandır. çevresel ve yaşadığım bilimum bir kaç olaydan sonra iyi düşüncelerin hepsi yok olup gitmiştir içimde. örneğin bir kız arkadaşım var şuan ve duygusal anlamda ciddi ciddi yakınız birbirimize. * fakat bazen söylediği bir kelime bile o güvendiğim o sevdiğim insan hakkında iyi şeyler düşünmeme sebep oluyor. ondan önce de biri vardı hayatımda mesela. ha kesinlikle içimde öldürüp atmadan yeni bir ilişkiye başlamam ben onu da belirteyim. fakat öncekilerin yaptığı şerefsizlikler * içinde ukte olarak kalıyor insanın ve ne kadar sevse dahi 'acaba' sorusu uyandırıyor. umarım yalnız değilimdir.
Yalnizdir. Tutanacak bi dali yoktur. Kaybetmisligi cok fazladir. Bu yuzden en kotuyu dusunurler hep, ve kucucuk dahi iyi bisey oldugunda cok mutlu olabilirler.
yalnızlığı tatmış insandır. yani her şeyi kötü algılayabilir onun için iyi olan bir şeyi dahi ne biliyim ya neden böyle oldum bilmiyorum zor çok zor bir durumdadır ama kimse derdinden anlamaz bunun için kötümserdir aslında.
