gerçek bir özgürlük için elindeki, herşeyi kaybetmelisin der. Tyler Durden fight clup da,
bırak gitsin dostum, üzülme diyesi gelir böyle bir söylemde insanın.
sizin hayır gördüğünüzde şer, şer gördüğünüzde hayır vardır. der tanrı bir kitabında.
(bkz: tesadüfler örgüsü olarak hayat)
Hep kaybetmeyiz sadece kaybettik sanırız. Bu kazanç unsuruna ne şekilde bakıldığına bağlı biraz da. Misal kötü bir olaydan bir güzellik çıkardığın an, gülümseyebildiğin an hiç kaybetmezsin. insanlar kaybettin sanır sadece.
"Gün gelir devran döner" telkinlerinin sıkça yaşandığı bünyelerde hasıl olan durum. Vazgeçmemek ve umutsuzluğa katılmamak gerekir hayat karşısında.
"ve sabret. gerçekten allah, iyilik yapanların ecrini kaybetmez." ayetini hatırlamakta fayda vardır.
kahır yudumlamaktır. ama olgunluk katar insana, bir dahaki sefere elindekilerinin değerini daha çok bilirsin. o kadar çok kaybettim ki anlatamam, yazmaya kalksam... gereği yok bilirim. şimdi ara sıra anılar gelir aklıma ve gülümserim. bu kaybetmişliklerden tek kazancım bir gülümseme oldu galiba. ama o kadar yalnızım ki, herkes bir bir çekip gitti. kanı beş para etmeyen insaaların eline kaldım anlayacağınız. ben neydim eskiden be... neydim, ne oldum. allah aşkına bu tavsiyemi tutun, her şeyinizi kaybedin ama kendinizi asla...
bakın ben kendimi kaybettim ve şimdi bunun üzerine hiçbir şey koyamıyorum artık. bir bina temelsiz olur mu? işte ben çorak yarınlarıma umuttan evler dikmeye çalışıyorum, biliyorum... sonu yok hiçbir şeyin. belki herhangi bir zamanda, bir gece yarısı oturur yazarım bunları bir bir... ve bir daha asla dönmeme pahasına bitiririm kendi hikayemi.... özlüyorum her şeyi, eksiksiz her şeyi... çünkü kaybeden insanın hafızası kuvvetli oluyor nedense. taksimde bir şarapçının biriyle oturun sohbet edin, o ayyaş kafayla yıllar yıllar öncesinde, sevgilisiyle son kez buluştuğu mekanı, hatta yediği yemeği bile anlatır size. neden? kaybettiği için...
hep kaybeden olmak olgunluk katar, sadece olgunluk katar... işte bütün sorunda bu ya. her şeyin hayırlısı allah'tan, vardır bir hikmeti elbet...
tüm derbederlerin altında acılarını ve anılarını dile getirip, tecrübelerini paylaştığı kelime öbeğidir. bu kelimeyi slogan yaparak dünya nüfusunun %99una ulaşabilirsin. her zaman kazanan o %1lik kesim, tüm dünyayı siken kesimdir. (nasıl olduğu meçhuldür)
başkalarının her kazanışında daha da içine kapanmak... nerede hata yaptığını düşünmek... o kurtarıcının bir gün geleceğini düşünüp mutlu olmaktır. gerisi sadece melankoli.
"Elinizden geliyorsa kimseyi üzmeyin arkadaşlar. Bırakın onlar sizi üzsün. Acı geçer ama pişmanlık hep kalır." düşünce tarzımdır benim hep kaybetme sebebim.
uzun vadede kazanacağıma olan inancım, sahip olduğum tek şey.
