Kalabalik bir meydana cikip, avazim ciktigi kadar " yeks gıbee pürss dah dahh dahh" diye bagirmak. Sonra bunlar beni tanimiyor, benimkiler beni taniyor diyerek sessizce uzaklasmak.
artık bundan sonra hep, beni üzen hiçbir şeyi kafama takmayacağım, koy rahvan gitsin diyeceğim şeylere, yine yeniden en çok takan olup, yapılamayan şeylerdir.
Hayatı boşvermek. Oluruna bırakmak.
Herşeyi bir kenara bırakıp , dertleri problemleri umursamadan keyfime bakmayı para harcamayı istiyorum bazen.
Ama her sabah kendimi işe giderken buluyorum.
Olmadı mı olmuyor demek ki.
Bir basın toplantısı düzenleyip tüm dünya liderlerine meydan okumak. Sonra da kafama sıkarım canlı yayında. Ne konuşulurum hee! Yüzyılın malı diye anılırım heralde.
