Zaman o kadar yavaş ilerliyor ki, bulunduğum durumun hep böyle devam etmesinden korkuyorum. Artık bir şeylerin değişmesini istiyorum ama Zaman buna fırsat vermiyor. Ve aklıma hep bu soru geliyor; hep böyle mi devam edecek ?
Kendime sorduğum zaman aldığım cevap beni korkutuyor maalesef.
Hiçbir şekilde kontrol edemediğim bir döngünün içinde, zerre kadar değişim gösteremeden akıp gidiyorum. Hiçbir şey değişmiyor ama zaman sürekli geçiyor, yaşlanıyorum ve her şeyi vaktinde yaşayamıyor olmanın kaygısı içindeyim. Sabahları hayatımdan mutlu oluyor, öğleden sonraları sıkılıyor, akşamları ise yalnızca kafesinin içinde yaşayan ve uçmayı öğrenememiş bir kuşun mutsuzluğunu taşıyorum.
Yalnızca bir şeyin olmayışı, diğer her şeyi anlamsız kılabilir mi, kılıyormuş.
Koca bir çiçek bahçesindeyken neden gülüm yok diye dövünüyorum.
