gerçekten büyük ikramiyeyi kazanmak isteyip aynı zamanda da kendisine çıkmayacağı gerçeğini kanıksamakta ustalaşmış insan için sadece bir ritüeldir yılbaşı gelmeden (gbkz: çeyrek) bilet almak. çeyrek bilet ritüelin omurgasını oluşturan detaylardandır. zira ikramiyenin size çıkmayacağı belliyken bilete 100x yatırmak saçmadır, 25x ise oldukça makul ve akılcı...
bir yandan da istatistikçilik örneğidir çeyrek bilet almak. bir sonraki gün gazetenin başlığı hiç bir zaman "ikramiye tam/yarım bilete vurdu" olmamıştır. ikramiye hep çeyrek bilete çıkar. biletler de en az 2 si istanbul olmak üzere dağılır. geri kalanlar ise tercihen ankara, izmir, izmit, bursa gibi illere isabet etmiştir.
bilet almakta çeyrek seçiminin yanı sıra bir diğer uğur faktörü nimet abla gişesidir. türkiye' deki biletlerin 3 te 2 sini satıp bir kaç yılda bir büyük ikramiyeyi satan bayi olmak bileti ordan almak için yeterlidir. **
ayrıca yılbaşını evde geçirecek caaanım yurdum insanı için bilet bir eğlence aracıdır. amaç büyük ikramiye hiçbir zaman olmamıştır. bilet alınmak için son 3 gün seçilir özellikle. her gün önünden geçilen seyyar gişeden alınmaz illa. ali kırca'nın "yurt genelinde biletler tükendi, ayrıca yeni yılada çok farklı bir saç model ve rengi ile gireceğim" demesi beklenir. bünye heyecanlandırılır böylece. seretonin tavan yapmasada göz kırpar. seretonin en son ne zaman tavan yapmıştır zaten bu bünyede, hatırlanmaz. seretonin kendi benliğini unutmuştur. o da düşmüştür bi piyango peşine. can hıraş bilet aranır çevrede. "hısmım sana o kadar bilet fazla. çıkacağı varsa bi çeyreğede çıkar" denilerek kandırılmak istenir eş dost. biletten 3-5x fazlasına ayrıca ikibuçuk litre kola ile bi paket çekirdeğe "kandırılır dost. alınır bilet amaçsızca. bir övgü kaynağı olur bileti alan için yaşanan olaylar.
-... bide iki buçuk litre kola tutuşturdum eline...
yıllık eğlencesini yaşar insan. o kuşun yine gidip başkasının kafasına sıçacağını bilir. bir kuşun kafasına sıçması için bile fazla talihsizdir. onun hikaye kitaplarındaki zümrütü anka kuşlu sayfalar da hep eksikdir zaten. (bkz: yılmaz erdoğan edebiyatı)
çeyrek bilet sokuşturulur bi yere. bazen gömleğin cebine, cüzdanın bir köşesine, ya da komidinin ilk çekmecesine beyaz donların hemen altına saklanır. aman billah ikramiye çıkarsa biletin izini süren saybatronik hırsızlar evi bulup, ikramiyeye göz dikebilirler. komidinin ilk çekmecesi beyaz donların hemen altı her zaman idealdir. ne me lazım.
o kadar saklanan almak için uğraşılan bilet o yılbaşı ve yılsonunun kesiştiği gece hiç akla gelmez. ortaya çıkmaz dillendirilmez. kimsenin aklına uğramaz. tombalada hangi kartı çeksem hangisi mantklı olur acaba sorusu kadar üzerinde durulmaz biletin. bileti geçtim bilete büyük ikramiye vurması durumunda parayla yapılacaklar, "mide yanması için ne yapsam acaba" kadar düşünülmez.
yeni yıl başlayıp da sabah oldumu işin rengi değişir. yılın en çok gazete satılan günü... artık bi yıl, bir eğlence, bir mutluluk bitmiştir. ikramiye de bize çıksa ne güzel olur. erken kalkılır. bayide gazete seçilir büyük bir iştahla. daha önce hiç olmadığı şekilde. ve bir dahaki yılbaşı çekilişine kadar olmayacak şekilde.
"hmmm. hürriyetin sıralı tam listesi iyi olur sanursam"
gazete alınır. bakkalla gecenin geyiği yapılır.
-naptınız ali abi? nerde söndürdün feneri?
+yek yeaaa. bu seferde evde girelim dedik. çocuklarla, hanımla falan.
-(sie gavat başka biriyle girdinde sanki hayatında) tabi abi tabi. bizde burda tüm gece donduk iyi mi?
+(tüm gece talih kuşunu kafama sıçırttım desene zakkum, paraya bastın kestin tasnih ettin dimii) tabi ya sizin işte zor valla, ne diyim!
-milli piyango mu?
+heaa
-ee bizide görürsün artık. ehehe
+(seni bele...) görmezmiyiz be gülüm.
-valla sözünü unutma. dinledim haberlerde. çeyreğe vurmuş.
+hadii ya. gerçekten mi?! iyi bizimkide çeyrek.
-hemide biri ankara altındağ.
+bak memet efendi git gide yaklaşıyon karışmam. yüreime iner şuracıkta kalırım.
-(o deilde bu yavşamanın, gevrek konuşmanın yeri mi şimdi. öhüm) evet abi. 1 lira.
eve gidilir. simit de alınır ki sorma. zengin oldum sanan insan eve giderken simit mi alır. ne olcak sonuçlara bakıp ikramiye sana çıkmış olsa.
+heheyyyt! yerim simidini. hatta yemem evde bayatlatır kuşlara atarım.
halbuki eve giderken şöle süpersonik bişeyler alsan, cüzdanı boşaltsan falan nası olsa zengin oldum diye belki o zaman çıkar sana ikramiye. ama sen ikramiyede değilsin ki. zaten senin fakir olan kısmın cüzdanın değil. hayallerin. haya edemiyosun işte. kazanılmış alışkanlık. körelmiş yetilerin. yoksa sen ne kadar para olsa geçinirsin. yaparsın bi şekilde, öyle de görmüşsün zaten.
önüne bi sehpa çekersin kahvaltıdan sonra, çocuklar çaktırmadan başına toplanır. aman uğuru kaçmasın biletin. belki hanımdan istersin bileti, çekmeceden getirmesi için ya da "ülen bu canlı cenabet karı getirse amorti bile çıkmaz şerefsizim" der
gider kendin alırsın bileti. yayarsın sıralı tam listeyi koyarsın üzerine bileti. utanmasan orta sıra ikramiyelerden başlarsın. neylesin seni büyük ikramiye. senin gözün onda değilki. şöyle kredi kartı borçları falan kapatacak kadar para çıksın az biraz da artsın bankaya faize koymalık. ohh mis... hatta bazen utanmaz amorti den başlarsın. "verdiğimiz parayı garantiye aldık mı hele bi bakalım", cola dan çekirdekten geçtim bilet parası çıktımı hele?!
bakarsın bakarsın. bi daha bakarsın. ortaokula giden cin göz oğlana baktırırsın bide, şansına güvenmediğin karının eline tutuşturursun bileti en son. yok olmaz. çıkmamış bişey. zaten öyle bi beklentin hiç olmamıştır. başkasının kafasına sıçılmıştırdır o gecede.
zaten sen bileti nimet abla'nın seyyar satıcısından almışsındır. altındağ da bilet satan çankaya ya bağlı bi satıcıdan. semti bile tutturamamışsındırki daha en başından.
bok bile kıymetli oldumu senin bir kilometre çevrenden uzaklaşır, kuş bile değerli olduğunda kakası, senin yerine başkasını seçer. sana da bir yıl sonrasını beklemek düşer.
