boşanmanı tavsiye ederim ağabey. Boşanınca haber ver, istersen seni babam ile her gün beraber tavla attıkları kankasının yaşadığı eve yerleştirebilirim. Üstelik evde evli olan da yok. Paşalar gibi yaşarsınız. Babamın canına minnet zaten.
Hep başkalarını suçlayan biriymişim, bugün böyle söylendi bana. Ailemle olan iletişimim minimumda. Eşimin ailesiyle keza öyle. iş arkadaşlarımla olan iletişimim ortada. Biraz düşününce ortaya çıkan tablo tam olarak da bu gerçekten. Hep başkaları suçlu, hatalı. Ama güzel kardeşim bir gecede de suçlu ilan etmedim ya ben bu insanları. Belki de çaresizlikten seçtiğim bir yöntem bu bilmiyorum. Ailem tarafından bir şekilde sürekli maddi anlamda suistimal edildim ben. Her şeye evet dediğim için hep devamı geldi. Hayır diyemedim diye onları değil de kendimi suçlamak bana haksızlık değil mi? Eşimin ailesi. Yıllarca bana kendimi değersiz hissettirdiler, buna ben izin vermişim şimdilerde daha çok farkındayım.aptal değilim. Sevildiğimi de hissederim, hor görüldüğümü de. bir ilişkiye nasıl başladığın çok önemli, sonrasında istesen de istediğin kıvama getiremiyorsun. Bu yüzden elimden geldiğince aynı ortamda olmamaya bulunmamaya gayret ediyorum. Bu benim kendimi koruma yöntemim. Daha medenicesini yapabilecek kapasitem yok. iş arkadaşlıklarımda da durum pek farklı değil. En kırık, en zararsız kişiyle bile anlaşamıyormuşum. Buna katılmıyorum. iş hayatında zararsız insan yoktur. Hepimiz götümüzü kollama pahasına gerektiğinde ala götlükler yapabiliyoruz.
Gerçekten de hep başkalarını suçluyorum. Yapıyorum ama bir sor niye yapıyorum. çaresizim. Başka türlü kendimi koruyamayacakmışım gibi geliyor. Çünkü bilmiyorum. içe yolculuk yapıp keşfetmek filan bunlar beni aşıyor. Kafa yoksa demek...
