fransız yazar (1873-1935). son yapıtlarında komünizmi ve sık sık gittiği sscb'yi övdü. nazım hikmet, 1935 yılında yayınlanan taranta-babu'ya mektuplar isimli kitabında söz konusu yazarın hatırasına bir ithafta bulunmuştur.
''Paris'in halk mahallelerinden bir ölü arabası geçiyor. Dekorsuz, boyasız ve yaldızsız bir ölü arabası. Arabanın arkasında gözle görülüp sayısı kestirilemeyecek kadar çok bir insan kalabalığı. Önde, üstleri eski, fakat temiz genç kızlar, ellerin üzerinde kitaplar taşıyor. iki yanda, yine sayısı sayılamayacak bir insan kalabalığı...
Ölen adam bir şair, bir romancı, bir yazıcı. Fakat öz soyundan bir insan. Adı Henri Barbusse. Fransa halkı dirisinin ve ölüsünün peşinden gideceği insanları seçmesini biliyor." *
aydınlık adlı romandaki savaş anlatımlarını ve pasifizmini garp cephesinde yeni bir şey yok*dan daha fazla beğendiğim hümanist yazar. Aynı isimde bir dergi de çıkarmıştır ki bu dergi tanzimat batıcılığında model olarak alınmıştı aydınlarımızca ne kadar başarılı olunduğu tartışılır..
cehennem adlı muazzam romanın yazarı. Bir yarıktan yan odadaki insanları izleyen isimsiz bir adamın hikayesini anlatır. Varoluşçu edebiyatın izlerini taşıyan metin bu yanıyla bir ahlak distopyasıdır.
