Bir hafta hastanede yatmıştım.Kesinlikle doğru. Çoğu zaman asık ve sinirlilerdi. Hemşirler ise daha mülayim,güler yüzlüydü.Hayır sanki zorla hemşire yapmışlar..
Bir sağlıkçı olmama rağmen hepsinden nefret ediyorum ya istisnasız. Hepsi küçük dağları ben yarattım havasında ama tek yaptıkları damar yolu açmak onu da becerebilen yüzde yirmisidir zaten.
Sanirım bu egonun kaynağı damar yolu açiyorum ayağına hastaları kılıçtan geçirmelrine dayanıyor .Tamam çocuk tombuldur , hareketlidir anlarım 10 defa sokup çıkarmak ne ax sağlik meslek liselisi.
Genelde efendiliğimi pek bozmam. Bigece babamla hastanedeyiz. Ameliyat sonrası Enfeksiyon kapmış. Ateşi düşürmek güç. Ağrıları var filan. Neyse ateşi kendi çabalarımla (daim ıslak havlu kompresi) düşürdüm. Ağrı kesici iğne için hemşireye tam 3 sefer rica ettim güzellikle. Aradan tam 2 saat geçti. Yok arkadaş. Ne gelen var ne giden. Canı yanıyo adamın dinler mi, Bizimkisi bi dellendi, başladı sıyırmaya. Niye bakmıyonuz lan bana diye ana avrat sövüyor hastanenin içinde gece saat 11:00. Karıştı ortalık. Sonra baş hemşire geldi filan neyse ilgilendi sağolsun yaptı iğneyi gitti. Arada böyle cinslerde çıkıyor. Sümsükler. Hepsi aynı değil allah var. Çok iyiliklerini gördük. 2 ay hastanede kaldık alasını/alayını gördük. Pek çoğuyla arkadaş olduk sonra.
Arada dişini göstermezsen türkiyede iş yaptıramazsın.
