hem çocuk hem kariyer maalesef ki aynı anda yapılabilecek şeyler değil. devletin kadınlara tanıdığı emzirme hakkı günde bir saat ücretli izin hakkı ise iki ay. bir bebek doğduktan sonra yaklaşık 2 yıl kadar karnını doyurmak kadar anne ilgisine ve sıcaklığına muhtaçtır. iş hayatında ise çalışıp çabalayıp bir yerlere geldiğin bir işten uzak kalmak için 2 yıl çok uzun bir süredir. kadınlar her türlü ikisinden birisini seçmek zorunda bırakılmaktadır. dolayısıyla çocukta yaparım kariyerde sadece bir reklam sloganından başka hiçbişey değildir.
kolayca yapar zaten.sadece kadınlar artık daha fazla üşenir oldu herşeyden.yani bir kadın yürürken sakız çiğneyemeyecek kadar yeteneksiz mi? rahatca yapabilir.
kolaydır.
ama zor olan hem anne hem de çocuk için en iyisi olan; çocuk da yapmak, kariyer de ve bu arada çocuğa da kendin bakmaktır.
ki ben yaptım mutluyum... ne işimden, ne çocuğumdan vazgeçmemek gerçekten güzel...
(bkz: işimi seviyorum)
(bkz: home office)
kariyer yapan kadının çocuğunda genelde bi sorun çıkar, bunu kabullanecek kadındır. anasının şaplağını yemek yerine, bakıcının yemeklerine maruz kalmış onunla anasından çok vakit geçirir o çocuk. hayvanlarda bile belli bir gelişme dönemine kadar analar yavrularını bırakmazken bizimkiler bebeklerni emanet ediyor daha ne olsun (konu dışına ççıktığımın farkındayım ama çok doldum bianda).
