islamcılarda vatanseverlik, millet/ulus sevgisi, ulusal kültür, ulusal sınırlar, şeffaf yönetim, demokrasi vs. yoktur. islamcılar, dünyaya Dar-ül Harb ve Dar-ül islam olmak üzere ikiye ayırır. islamcı için önemli olan cihad, tebliğ ve namazdır.
bir müslümanın kavmini, kabilesini sevmesi güzeldir. islamda kavim vardır, kavmiyetçilik yoktur.
kavim şuuru islam'a aykırı değil.
önce müslümanım sonra türküm diyeceksin. vatanımı severim, vatan için savaşırım diyeceksin eyy müslüman türk. (bkz: çanakkale ruhu)
atatürk ben size ölmeyi emrediyorum dediğinde ölüme giden osmanlı askerleri türklük için ölmedi, vatanları için öldü. yine atatürkün anlattığına göre birkaç dakika sonra öleceklerini bildikleri halde kuran okuyarak, dua ederek ölüme gittiler.
Dogru bir önerme ama kısmen. Eğer kültürel anlamda milliyetçi isen islam'a göre bu milliyetçilik mübahtır ancak bu Türk islam sentezidir ve bunun pek faydalı olduğunu söyleyemeyiz.
kafatasçılık seviyesinde ise islam'a göre zaten haramdır yasaktır.
Hem islamcı hem arapcı olunmaz. müslüman olabilirsin fakat, islamcılık üzerinden Türklüğe küfreden şerefsizleri destekleyemezsin. örneklerini binlerce gördüğümüz bu ironik durumdan bazıları, herif hem atsızcı, hem necip fazılı seviyor.
yaratılış inancının gereği olan din ile geçmişi ve geleceği olan bir varlık olmanın gereği olan geçmiş algısı ve saygısı birbirine karıştırılmamalıdır. sapla samanı ayıramayan adam, türkçü bir zatın yaradan inancını da birbirinden ayıramaz.
"çünkü islamcı kafatasçı olmaz ve islamcı için önemli olan ırk değil, farklı farklı ırklardaki insanların aynı yaratıcıya secde etmesidir." olarak devam etmesi gereken önerme.
