aslında en mantıklı durumdur, peygamberlerin ve dinlerin yönetim anlayışının sol ve kapalı bir ekonomi düzeni olduğunu düşünürsek, dinler solcudur.
1- dinler kapitalist karşıtıdır.
2- dinler liberal olamaz, olmamalıdır.
3- dinlerde toplum arası ekonomik uçurumu önleyici zekat ve türevleri yardımlar bulunur.
4- büyük balığın küçük balığı yemesi dince kabul görmez.
5- dinlerde kardeşlik önemlidir, her müslüman birbirinin yoldaşıdır.
6- dinlerde emek ve iş önemlidir, kimse hakkı olmadan bir yerlere gelemez.
7- dinlerde sınıfçılık yoktur, her birey eşit ve iyi davrandığı sürece özgürdür.
türk siyasi hayatında solculuk kavramı maneviyat düşmanlığı demektir. sosyalizm' in dini afyon görmesinin yan etkisidir. sosyal devleti ön plana çıkaran ve maneviyatı kabul eden siyasi bakış açısından hem solcu hem de müslüman olunabilir.
sol partilerin yıllarca laiklik ve çağdaşlık adı altında dine bağlı kesimlerden uzaklaşması sonucu bugün sanki iki karşıt kavram gibimize geliyor. aslında bağımsız iki kavramdan başka bir şey değildir.
müslüman sosyalistlerin varlığından bihaber olan kişilerin çelişki sandıkları durum, ancak elbetteki sosyalizm in eşantiyon u olan materyalizmden sıyrılmıştır. (bkz: el-fetih)
