muhafazakarlığına neden olan ırksal ve dini motivasyonları insanlık tarafından kabul edilemez olduğundan, liberalizmin arkasına sığınması ve faşizan amaçlarına yönelik hamlelerini gizleme çabaları basit ayak oyunlarıdır.
lakin özellikle kıta avrupasında insanlar bu ucuz ayak oyunlarına doyma eğilimi göstermeye başlamışlardır. öyle kavgam'ı basıp, dağıtamaz, burka ile her ülkede sokakta dolaşamazsınız.
genişleyecektir. insanlığın deviniminden kaçış yoktur.
demokrasilerde geleneği savunan oy deposu çoğunlukla, parasal gücü temsil eden liberal kesimin desteğine talip olan uyanık politikacı uydurmasıdır. türkiye de bu ve buna benzer tabirlerin kullanımı çok partili hayata geçilmesi ile başlamış olup özellikle özal döneminde zirve yapmıştır. demokrasinin modern dönem beşiği sayılan ingiltere de bu tanımlama kullanılsa adamlar gülme krizine girer. temelde paradoksal olan iki yapıyı zavallılar bugüne kadar kaynaştırmayı beceremediler diye hayıflanıp bize de takdirlerini sunarlardı her halde. işin aslı, muhafazakarlar yerleşik yapıyı ve hakim gücü savunurken,liberaller ekonomik ve siyasi değişim, girişim özgürlüğü tarafında yer almakta ve hakim güç olma niyet ve pratikleriyle sistemin itici gücü konumundadırlar.
biz ise hem liberal hem muhafazakar diyerek kişilik bölünmesine uğramış şizofren bir yapıyı arzuluyoruz.
