Hegele göre; okullarda öğretilen din, sokaklarda empoze edilen tanrı sevgisi, toplum tarafından kazandırılan bağlılık nesnel dindir yani öğrenilir veya öğretilir. Öznel din ise sadece duygularda ve eylemlerde kendisini dışa vuran içsel bir meseledir.
Toplum dini olarak ele aldığı diğer inanç tipi ise öznel dinin niteliklerini toplumsal bütünlükte taşımasıdır.
Halk dini saf akla dayanmaz, tin ile mümkün hale gelir. Nesnel din ise toplum ve özne tarafından yaşamdan itilerek "pozitif" bir hal alır.
Hegele göre din tinin tamama ermesidir ve tarihseldir. Tanrının varlığı ve ruhun ölümsüzlüğü dinin temel yapı taşıdır.
Bunlara rağmen çağdaşlarının dininin pozitif bir din olduğunu söylemiş ve dinin özü itabiriyle pozitif olamayacağını, bütünüyle ahlaki olması gerektiğini, isa ve oniki havarisinin getirdiği dinin zamanla pozitif bir hal aldığını savunmuşutur.
