En üstün iyiliğin haz olduğunu ileri süren Aristippos''un öğretisi... Aristppos''a göre en üstün iyilik hazdır. Bu öğretiye göre iyi demek haz demektir; haz veren her şey iyi, acı veren her şey ise kötüdür. Aristippos''a göre her davranışın nedeni, mutlu olmak isteğidir. Yaşamın ereği hazdır. Haz insanı insan eden duygudur. Bilgilerimiz duygularımızla alabildiğimiz kadardır, bunda öteye geçmez. Bu yüzden Aristippos duygularımızın getirdiği haza yönelmeyi, acıdan kaçmayı söyler.
En üstün iyi, hazdır. Ancak gerçek haz sürekli olandır. Sürekli olan hazza da bilgelikle varılabilir.
Epikuros''da hazcılığı devam ettiren filozoflardandır. Ne var ki, Epikuros, Aristippos''un bedensel hazzına karşı tinsel hazzı yeğler. Onun için en büyük haz, ruh dinginliğidir. Buna da bedensel zevkler peşinde koşmakla değil, bilgelikle varılır.
"Mutsuz bir Sokrat (Sokrates) olmak mutlu bir domuz olmaktan yeğdir"
john stuart mill in bu sözü söylediği gün hedonizmin bittiği gün olmalıydı bana kalırsa.
Ve Matrix'te Morpheus, Neo'ya sorar: "Gerçek nedir?... Sen bir hayal dünyasında yaşıyordun..."
Öyle olmadı.
Ve hedonizm bir trend olarak yayılmakta her geçen gün.
Engelli bir genç kıza tecavüz edilmekte,
sırf zevk için insanlar testereyle doğranmakta,
bedensel zevke ulaşılabilmek için tüm ahlaki ve vicdani normlar yıkılmakta,
Sadece eğlenmek için, daha fazla eğlenmek için sıkış tıkış barlarda geceler gündüzlere katılmakta..
Ve bunlar olurken ayağa kaldırılması, toparlanması gereken bir sistem var.
Ulaşmamız gereken bir "iyi" var.
Adalete, doğruya daha fazla ihtiyacımız var.
Para için kendini satan memurlara,
para için vatanı satan devlet adamlarına,
para için bacısını satan pezevenklere..
Söyleyecek sözümüz var;
" Maddi hayata tapanlar, deniz suyu içenlere benzerler.
içtikçe, susuzlukları artar. "
mutluluk ile sık sık karıştırılan yaşayış biçimidir.
Mutluluk denilince günümüzde ilk akla gelen, ne yazık ki zevk, neşe ve eğlencedir. Belki de bundan olsa gerek, bu tür imkânlara ve vasıtalara sahip olmayan kişiler, kendileri ya da bir başkaları için mutsuz olarak nitelendirilirler. Bu durum, aslında mutluluktan daha ziyade, bir hedonizmdir (hazcılık).
Gerçekte ise mutluluk, bir haz hali değildir; tesadüfen ya da gelişigüzel zevklerle elde edilen bir amaç da değildir. Bilakis o, bir karakterdir; başka bir şey için araç olarak seçilmeyen bir şey olduğundan dolayı da, en yüksek amaçtır.
