Hedonizm, Yunanca : Hēdonē ("zevk" + -izm) kelimesinden türetilmiş, "zevkin iyi olduğu" görüşüne dayanarak, yaşamın motive edici en önemli unsurunun haz olduğunu savunan felsefi bir görüştür. Kökü eski Yunan’a kadar uzanan hedonizm, haz almayı yaşamın temel amacı olarak görmekte ve aynı zamanda zevkin iyi olduğunu (memnuniyet tek ve en iyi servettir), ve acının kötü olduğunu (ıstırabın tek ve en kötü servettir) iddia etmektedir. Hedonizm kavramı, hazzın mutlak anlamda iyi olduğunu, insan eylemlerinin sürekli haz verene yönelecek şekilde planlanması gerektiğini ve acı çekmekten kaçınma arzusuyla harekete geçirilen davranış tarzı olarak da tanımlanabilmektedir. Hoşa giden duygulanma, hoşlanma olarak tanımlanan haz, canlıları kendiliğinden eyleme iten bir güçtür ve bütün canlılar acıdan kaçarlar ve hazza yönelirler. Hedonizm, haz veren ya da acıdan kurtaran şeyi “iyi” acıya sebep olan şeyi de kötü olarak görmektedir. yunan filozof demokritus temellerini atmıştır.
Doğa hedonisttir. insan da Her hareketini zevk almak adına yapar. Bu evrimsel seçilimin gerekliliğidir. Her insan doğal olarak hedonizmin bir kölesi olarak doğar. Özgürleşmek işe doğanın prangalarından kurtulabilmek demekdir. Öğreti dinlerinin temel felsefesi ruhun hedonist yanını köreltmek ve bilgelik mertebesine ulaşmaktır.
En güzel örneği pubdan diskodan çıkmayan irlandalı gençlik. Hepsi orospu, hepsi teneke. Kendilerine çok kıymetli üstad-yazar-journalist ebru Gündeş bir sözüm olacak. güvenme gençliğine, ölen hep ihtiyar mı?
Aşırı derecede zevk ve tutkuya bağlı bir şekilde yaşayan kişilerdir.
Özellikle çocukluğu ve ergenliği bastırılmış, gençliğini yaşayamamış kişilerde daha sık görülür.
Zararlı bir yaşam tarzıdır ama hayatını yaşayamamış kişi için bu yaşam tarzının zararı umurunda olmaz, sağlık açısından sonu ölüme gidecek olsa bile geçmiş yılların acısını çıkartmak için peşinden gider zevklerinin.
