off off cümleye bak. okuyan da "4 sene italyada, 3 sene muson asyasında ikamet ettiğimi; 6 senedir de latin kültürünü tanımaya çalıştığımı" düşünür. ama yok lan, hani bi laf var ya "edirneden öteye gitmedim" deyu. ben edirneye bile gidemedim amk daha ki nerde kaldı yurtdışı.
olsun ben de gördüğüm kadarıyla söylüyorum işte.
abi eve gelen misafir boş gelmez bizde. gerçi büyükşehirlerde hala var mı bilmiyorum ama bizde durum budur. ufak tefek şeyler de olsa, iki torbayla gelir türk kadını misafirliğe. birinde ev terliği ve örgü vardır, diğerinde de hediye.
işte en çarpıcı hediye de beyaz atlettir burada. atlet belli ki evin çocuğuna getirilir zira evin beyine iç çamaşırı getirmek pek makul gelmiyor bana.
sevincimin nasıl hayal kırıklığına dönüştüğünü ben bilirim. misafir gitmiştir, 8 yaşında olmanın tüm salaklığı ve çirkinliğiyle annemin başına üşüşmüşümdür "anneee ne o ne getirmiş sevinç teyze, kesin banadır dimi?" deyu.
sonra bi bakarsın içinden beyaz atlet çıkar. hadi oldu diyelim xs small bedene xlarge atlete ne demeli. napalyon zafere o kadar yaklaşmışken yenildi ya, aha kendimi öyle hissettim o gün. benim dünyam daha küçük tabi lan!
annem "ileride giyersin" dedi. zaman yavaşça ilerledi. hayatın yapmadığı ibnelik kalmadı. zaman yavaşça ilerledi. annem askere giderken o beyaz atleti çıkardı "boş ver onu kullanıp tüketmeyelim" dedim.
"salak salak konuşma koy şunu bavula" diye çıkışınca mecbur kaldım. artık bu yazıyla sevinç teyzemin beyaz atletini "tüketimdışı" kıldığımı düşünüyorum.
büyüyünce giyilmek üzere anne tarafından sandığa kaldırılır, siz büyüdüğünüz zaman ve atlete ihtiyacınız olduğu zaman tekrar anne tarafından size vermek üzere sandıktan çıkartıldığında ise, ağzınızdan şu sözler dökülür; ''ya bu çok eski kokuyo yea''.
