herbie hancock efendiyle dostlarının yaptığı bu caz-funk albümü, sıradan dinleyici üzerinde sıkıntı etkisini en geç gösteren caz albümlerinden de biri olmalı bence. mesela sıradan bi müzik dinleyicisine (daha doğrusu "duyucusu"na) charles mingus - hatta miles davis bile dinletemezsin; ama bu adamı dinletebilirsin. neden? çünkü funky! uyuz caz ritimlerinin/davullarının üstüne zaman zaman gayet funky piyano, aklı eserse elektronikler filan patlatıyor. synthesized yaylı bile var; charles mingus'ta mesela her şey sustuğunda arkada bi flamenko gitarı tıngırdar, sıradan adama hitap eden tek kısmıdır bu mingus'un avangart cazının... ama hancock, genel olarak, "sevdiğiniz müzikler?" sorusuna "caz ve batı klasiği.." cevabını verenlere hitap eden bi müzisyen. ben de bi zamanlar o soruya o cevabı veren biriydim ama o zamanlar herbie hancock'ın ismini bile duymamıştım. tabii olm, ne sandın? neyse... kaderimizde uludağ'a caz başlığı açmakta varmış - osmanlıcaya ben de el atacam yakında demektir bu da:
(iki nokta üstüsteyi şarkı dizini için koymuştum.)
1. chameleon (heyt be! albümün en funky'si ve ünlüsü)
2. watermelon man (albümün diğer ünlüsü - bi de watermelon slim var ama blues adamı)
3. sly
4. vein melter (en avangart ürünümüz)
Jazz da devrim niteliği taşıyan herbie hancock albümü. ilk defa 1974 yılında head hunters albümünde jazz öğelerinde synth ses kullanılmış, funk ve disco temaları üzerine besteler oturtulmuştur.
Davulda harvey mason eşlik etmiştir.
