borsa oyununu oynarken az ama iyi gelir getiren caddenin adını paylaşan geçit. başka bir hatıram veya bilgim yok kendisiyle ilgili ama ne zaman haşim işcan adını duysam kira geliri gelir aklıma. *
icerisinde toz ve dumanin cirit attigi, cocuklarin ruyalarini susleyen, yurdum bisiklet sanayisinin vitrini niteligindeki , bir gecitin ticari anlamda ne kadar karli hale gelebileceginin en somut ve neredeyse en eski ornegi olan aksaraydan taksime veya eminone giden herkesin gectigi mukemmel istanbul dokusunun icine ustalikla ve o dokuyu bozmadan islenmis alt gecit.
benim çocukluğumun masal dünyalara geçidi. yüzlerce bisiklet, karanlık bir ortam, sadece bisiklet demirlerinin ışıltısı. sonra uzakta bir aydınlık gözükürdü, gökyüzü ışıldardı, biterdi masal. bıraksalardı orda yaşayabilirdim...
bir kusak icin vaad edilmis ulke mealine gelen ama simdilerde ise vergi iadesi doldurmak gibi abes gelen buyusunu kaybetmis gecit.
(bkz: buyuduk de başımız göğe erdi sanki)
2-3 dakikalık geçiş süresinde özellikle erkek çocukların elleri ve burunlarının uçlarıyla otobüsün camına yapışıp görsel şölen yaşadıklarına şahit olduğum bisiklet cenneti geçidi
haşim işcan geçmeyen pişman diye esprisi olan alt geçit. hergün geçmek mide buandırır ayrıca. o biskletçiler nasıl yaşıyor o havasızlıkta merak konusudur.
