doğduğum zaman muhabbet kuşu almış bizimkiler, adı boncuktu. beraber büyüdük sayılır. yaşlanınca omuzumun üzerinde gezdiriyordum harry potterin baykuşunu gezdirdiği gibi.
bi haftasonu yazlığa gittik temizlik için. babam telefon etti, koskoca adam hıçkıra hıçkıra boncuk öldü diyemiyor. onu duyunca bende başladım ağlamaya.
can bu sonuçta. her tarafı muhabbet kuşu olabilir ama kimse onun hayatında bıraktığı etkiyi bırakamaz.
Sırf daha güzel bir hayatı, hastalıktan-pislikten uzak güzel bir ömrü olsun diye sahiplendiğim bir kuşum vardı. Ben evdeyken sapasağlamdı, evden gittiğim gün ölmüş.
Tam bir ay boyunca aklıma geldikçe ağladım. Canı vardı onun, nefes alıyordu. Neden ağlamayayım? Ölümü bizi ayırdı...
Muhabbet kuşum var adı tanju (tanju bey diyeceksiniz) her gün birlikte kahvaltı yapıyoruz. Benimle ekmek peynir, domates yiyor. Kaşığıma konup çorba içiyor. Eve her girdiğimde "aşkım" diye konuşuyor. Küçük toplardan aldım birlikte top bile oynuyoruz. Sabahları gagasıyla göz kapaklarıma vurup "aşkım, cici kuş" diyerek beni uyandırıyor.
Allah korusun ona bir şey olursa depresyona girerim. Ailemden bir birey oldu. Ağlamak ne kelime yas bile tutarım.
daha yarım saat evvel 3 aylık kedi yavrumu zehirleyip oldurduler. 10 dakika boyunca can cekisti. can vermek kolay mı? degil elbet. elimden hic bir sey gelmedi sadece agladım. ha ben agladım diye -tip- olacaksam razıyım sizler aglamayın monserler.
Hayatında hiç hayvan bakmamış yada sevmemişseniz bu tür duygular barındırmanız zor tabiki, sen daha hayvanları sevmesini bilmezken, insanları nasıl seveceksin! 13 yıl bqktığım terrier cinsi köpeğimi kaybettiğimde ağlamayı bırak nerdeyse depresyona girmiştim çünkü yıllarca dibinden ayrılmayan dostun artık yanında yok ve yokluğunu çok derinden hissetmiştim, ona çok alışmıştım, insan olan insan nasıl üzülmesin be kardeşim.
