çocukların belirli yaşlarında büyüklerine sorduğu soru, merak ettiği bir olaydır. bu merakın temeli diğer büyüklerden duyduğu "deden/ninen/o/şu cennete gitti yavrum üzülme" tessellilerinden ve gizeminden etkilenmesidir. ve aklına bir çok soru takılır; "ölünce cennete gidiyorlarsa bir yere gitmişler demektir, nereye gittiler? nasıl gittiler? orada ne yapıyorlar?" gibi türlü türlü sorular ve belirsizlikler oluşur kafasında. ve buna dayalı değişik hayaller, düşünceler...
bir gün bir hayvan ölünce onun nereye gittiğini merak eder. acaba o kedi/köpek/kuş/balık ölünce ne oldular?
duygusal bağı olduğu evcil hayvanı ölünce aklına gelmiştir bu soru büyük ihtimalle.
merak da etmiş, sormuş öğrenememiştir, tatmin olmamıştır/olamamıştır belki de.
cennet dedikleri insanların her istediğinin olduğu, insanı mutlu edebilecek herşeye sahip bir yerdi kafasında. peki bir hayvan ne isterdi ki yemek, içmek dışında? mutluluk huzur nedir bir hayvan için?
sonra daha geniş düşünmeye başlar sofraya oturduğunda yediği sucuğa salama bakar, sonra akşam yemeğindeki tavuğa/ineğe/balığa... onların birer canlı olduğunu ve öldüğünü/öldürüldüğünü düşünür. acaba onlar nereye gittiler? öldürülmek için yetiştirilenler... onların kaderi miydi acaba?
sonra yemeğini yerken gözü televizyona takılır, savaş haberleri ortadoğu/afrika/afganistan, afetleri görür depremler/seller/tsunamiler, sonra saçma sapan kaza haberleri otobüs/uçak/tren... orada ölenlerin ölmek ile ilgili bir bağıntıları var mıydı? yoksa sadece tabağındaki tavuk gibi öldüler mi? savaşa giren bir kişi, bir ülke, bir insan ne için ordadır? ne için yetiştirilmiştir onca yıl? ne ile doldurulmuştur.
sonra yemeğine geri döner. der ki tabağa bakıp...
"aslında bu tavuk dünyada cenneti yaşadı, en güzel yemlerle beslendi, sıcak bir yuvası oldu hep, avlanma korkusu olmadan yaşadı ömrü boyunca... yenmeyi kesinlikle hak ediyor. bu onun için kaçınılmaz bir sonmuş zaten" der ve bir ısırık daha alır hakketiğini düşündüğünden kaynaklı vicdan huzuruyla.
sonra tuvalette tekrar düşüncelere dalar ve sorar kendine;
"hayvanlar ölünce nereye gidiyor" diye,
sonra aşağı doğru kafasını uzatır;
"evet" der.
