böyle birşey var mıdır gerçekten bilmiyorum. şöyle bir olay yaşadım. trafiğin akıcı olduğu bir caddede arkadaşımla birlikte yürümekteyiz. caddenin kenarında adeta hayattan bezmiş gibi, boynu önüne eğik, kendisini salmış bir vaziyette bir köpek yürüyor. köpeğin bu halini gördükten sonra, nedense dikkatimi çekiyor ve ona bakaraktan yürüyorum. bir süre sonra köpek caddeye yakın olan bir yere gelerek durdu ve kafasını kaldırıp gelen arabaların olduğunu yöne doğru bakmaya başladı. bir araba geliyordu. çok fazla hızlı değil ama. araba köpeğe yaklaşır yaklaşmaz, köpek kendini arabanın önüne doğru fırlattı. araba yavaş geldiği için ani bir fren yaptı ve durdu. çarpmadı köpeğe. büyük bir heyecan içerisinde arkadaşıma döndüm ' bak lan bak köpek intihar ediyor' dedim ve o güldü saçmalama filan dedi. tekrar izlemeye koyulduk.
köpek tekrar aynı durduğu yere geçti. ve yine aynı şekilde arabaların geldiği yöne doğru bakmaya başladı. bu sefer hızlı bir sarı taksi geliyordu. taksi, köpeğe yaklaşır yaklaşmaz, köpek kendini arabanın altına attı ve iniltiler çıkartarak, kan içinde kalmış bir vaziyette oracıkta yığılı verdi. şok geçirmiştik. ağzımız açık o yerde yatan köpeğe bakıyoruz. kendimizi bu durumdan zar zor kurtardık ve köpeği gidip caddenin ortasından kenara doğru çektik.
bunun ne olduğunu halen anlamış değilim. hayvanların intihar ettiklerini daha önce hiç duymamıştım. bir keresinde televizyonlarda böyle bir haber vardı. koyunların intiharı diye. kayalıklardan düşen bir koyun var ve daha sonra arkasından gelenler de onu takip edip oradan atlıyorlar ve bir çoğu telef oluyor. ama ben bunun sürü psikolojisiyle olduğunu düşünüyorum. bu köpek olayı çok farklı bir olaydı.
yunusların toplu intihar girişimlerine sıkça tanık olunur. zoologlar nedenini stres olarak yorumluyor. bence fazla insani bir yaklaşım olmakla birlikte topluca ölümü seçmeleri de enteresan.
ne kadar intihar denilir bilinmez fakat şöyle bir durum vardır bildiğim kadarıyla yamuluyorsam düzeltilsin;
kartallar güç sergisi amacıyla çıkılabildiği kadar yükseğe çıkıp, pençeleriyle birbirlerine kenetlenip aşağıya doğru spiral şekilde düşüşe geçerler, eğer ki iki kartal da gözü pek ve kararlarından dönmez, çekilmez ise yere çakılırlar. tam ölmeselerde kanatları kırılıp uçamazlar ve kurt a kuşa yem olurlar.
fillerin mezar ziyaretini duyduğumda şaşırdığım kadar ilk entryde okuduklarıma şaşırdığım olay. tabiiki hayvanların duygusuz varlıklar olduğu kabul edilir şey değil. bir köpeğin ne kadar duygusal olduğunu, sahibini asla yalnız bırakmadığını, yunusların insana heyecan ve neşe verdiğini... bunları hepimiz görüyoruz, hissediyoruz. belki de biz onların yanında çok duygusuz kalıyoruz. saf bilinç bu olsa gerek.
boranlar .. şehirlerde yaşarlar güvercine benzerler çatılarda toplanırlar hatta başka boranlarla aralarına sınır yapıp kimse kimsenin bölgesine girmez..
birini yakalaıp kafese yada beslemeye kalkışın yem yemezler kendilerini kafese yada duvara çarpa çarpa öldürürler.
özgürlükleri için intihar ederler..
onurlu hayvanlardır köleliği kabul etmezler
