her zaman bana samimi gelen durumdur. mesela, bir hayvan yaralandığında diyelim; anne babana olsa, bu kadar üzülmezdin diyen kişiler, neyin kafasını yaşıyor anlamadım. mehametli olmanın, seçiciliği mi olur. bu tür insanlar, hayvan severlere, ne yaşıyorlarda bu kadar tapıyorlar diyebiliyordur eminim. içimizdeki, karşılıksız vermek istediğimiz sevgiyi anlayan hayvanların, değerini yaşıyoruz kardeşim.
Son derece mantıklı olan durumdur. insanların sevilecek neyi var. Dünya şuan bu haldeyse tek sorumlusu insan denen canlıdır. Zaten cennet ve cehennem kavramıda insan için geçerlidir. Sorun insanlarda kabul etmek gerek.
Doğru yapılan eylemdir. Zira bazı insanlar sevilmeyi bırak ölmeyi hak ediyo. Hayvanlar ise sadık ve masumdurlar. insanların iradesi vardır. Hayvanların yok. insanlara göre daha çok ezilirler. Yaşamaları daha zordur. En önemlisi nankör değillerdir.
hayvanları çocukken de seviyorsanız insanlarıda seviyor olmanız gerekir. psikolojik bir gerçekliktir bu; bir kişiye çocukken hayvan sevgisi aşılarsanız bu onun insanlara karşı olan sevgisini arttıracak, bitkilere karşı bir sevgi aşılarsanız bu da ileride eşine karşı olan sevgisini arttıracaktır. hal böyleyken ileriki yaşlarda hayvan sevmek bir tür teselliden ibarettir.
