Gerçekten insanları tanıyan kişilerin içinde olduğu durumdur. Ayırca insana verdiğinde alacağı sevginin daha fazlasını ve daha saf olanını o hayvanlardan alabilir.
sevgiye verilen karşılığı nasıl algıladığınıza bağlıdır. şahsen doğru bulmuyorum. dünya üzerinde bu kadar aç, fakir insan varken doğru bulmuyorum en azından.
insanların birbirlerini sevmesi için öncelikle hayvanları sevebilmesi gerekmektedir. fakat insanların içini görebilenler en başından bilir ki hayvanlar, insanlardan daha cok sevilmeye degerdir.
- hamdi bak şu hayvanseverlere uyuz oluyorum hayvan sevmek ne lan ne yararı var sana besle besle bi halta yaradığı yok yesin içsin yan gelsin yatsın. ama insan öylemi? düşmanın bile bak düşmanı diyorum dikkat et en nefret ettiğin kişi bile birgün olur sana yardımı dokunur yani. hayat karşımıza ne çıkarır belli olmaz. ama kedi köpek öyle mi hiçbi yararı yok.
- kamilciğim iyi güzel diyosunda o en nefret ettiğin kişinin gün olup karına kızına tecavüz etme ihtimalini hiç düşünün mü peki? yani hayvanlar için böyle bir ihtimal yok en azından.
beklentilerin sınırlı olacağı için hayal kırıklıkların da o denli az oluyor hayvanlara karşı. hem hayvanın yaptığı yanlışlara iyi bir bahanesi var. hayvan işte. peki ya hayvandan aşağı insanların bahanesi ne?
oğlum siz hasta mısınız lan? bu nasıl bir nefrettir? birileri sana kötülük yaptı diye tüm insan ırkına yüz çevirmen nasıl bir bencilliktir? bu kadar bencil olduğun halde hayvanları sevmen de tamamen egonu doyurma isteğinden geliyor eminim. hala iyi insan olduğunu, daha doğrusu hala insan! olduğunu ispat etmeye çalışıyorsun... yazık.
hayvanları hepimiz seviyoruz ama hayvanı insandan fazla sevmek ciddi anlamda bir psikolojik sorun belirtisidir haberiniz olsun.
hayvanları çocukken de seviyorsanız insanlarıda seviyor olmanız gerekir. psikolojik bir gerçekliktir bu; bir kişiye çocukken hayvan sevgisi aşılarsanız bu onun insanlara karşı olan sevgisini arttıracak, bitkilere karşı bir sevgi aşılarsanız bu da ileride eşine karşı olan sevgisini arttıracaktır. hal böyleyken ileriki yaşlarda hayvan sevmek bir tür teselliden ibarettir.
Ağır sorunları olduğunu düşündüğüm insan eylemidir. Ya da tam bir ergendir. "Herkes bana kötü davrandı, beni sırtımdan vurdu ühü." gibi sacma sapan tesellileri olacaktır bu tiplerin.
Artık hayvansever denildiğinde aklıma yardımsever, vicdanlı kişiler gelmesi gerekirken ağır faşist, aklı küçük insanlar beynimi işgal eder oldu. Vicdanlı insan çocuğa ve hayvana olan tavırlarından belli eder kendini sanırdım ama bunlar hayvanlar uğruna insanın nesli tükense dur demeyecek. Neymiş efendim hayvanı daha çok seviyormuş. O zaman bayramlarda hayvanat bahçesine git. Hayvanlarla yasa hatta git ormana yerleş.
Bir şeyi de düzeyinde yaşayın be. Illa abartacaksiniz, abartirken de insanlıktan çıkacaksınız. Bu mu merhamet? Bu mu insanlık?
Ben bir hayvansever falan değilim sırf bu kendini bilmezler yüzünden. Ama emin olun hepsinden de daha çok sever yardım ederim. Bir hayvanı yaralı gördüm mü asla o şekilde bırakmam. Oturup onunla ağlarım da. Ama insandan çok sevmem. Çünkü ben bir insanım bir hayvan değil.
