çevremizde bolca bulunan ( sinek olsun, arı olsun, kedi olsun, kara fatma olsun, gergedan olsun... ) hayvanların kişiklerini, yaşam biçimlerini, ahlak normlarını, ideolojik ayrışmalarını test etmek için yapılacak basit deneylerdir.
ben karıncaların ideolojileri üzerine bir denay yaptım mesela...
yuvalarının az ilerisine şeker tanecikleri bıraktım. ve 4 çeşit davranış biçimi çıktı ortaya.
karıncıların bir kısmı şeker tanelerini ışın hızıyla yuvalarına taşıdılar. bunlar komünist karıncaları temsil ediyordu. zaten en önde yürüyen karıncanın elinde ki orak-çekiçli bayrak da dikketimden kaçmamıştı.
ikinci gruptakiler şeker tanelerini kaptıkları gibi, tenha bir köşede afiyetle midelerine indirdi. amerikan donu giymiş bu karıncalar ise kapitalizmin hayvanlar aleminde vücut bulmuş haliydi.
diğer gruptakiler ise şekerlere artislik bir kadir inanır bakışı atıp köşede olan biteni izlediler. bunları da karizmatik karıncalar kategorisine sokabiliriz.
son gruptakiler ise ufak bi çakıl taşının arkasına saklanıp, dişi karıncaları sessizce gruptan çıkarıp bafiliyorlardı. ayağımı bafilemeye çalışan iki tanesini ezdim.
ya yaaaaaa. hep pamuğun içine fasülye sarıp yeşermesini mi beklicez.
bir zamanlar çalıştığım fabrikadaki bekçinin köpekler üstünde yaptığı deney buna örnek teşkil edecektir. bekçimiz çok komik bir insan olmakla birlikte akli dengesi hakkında herkes soru işaretlerine sahiptir.
kendisi hazır satılan yoğurtlardan alır ve fabrikanın köpeklerinin önüne koyar. köpekler doğal olarak yoğurdu yemez. ertesi gün eşine yaptırdığı yoğurttan getirir ve her ne hikmetse hepimizi şaşkınlığa sürükleyen olay gelişir, köpekler yoğurdu yerler.
yemek molasında boş yer bulunamaz ve bekçinin yanına oturulur. patron da işçiler ile yemek yiyecek kadar baba adamdır. o da gelir bekçinin ve benim bulunduğum masaya oturur. bu arada nereden geldiği belli olmayan bir hazır yoğurt yemeye başlar patron. bekçi olaya derhal müdahele eder:
bekçi: bir dakkkka!!!! (bu bağırıştan sonra herkes susar ve bizim masamıza döner)
patron: noldu x efendi.
bekçi: it bile yemiyor o yoğurdu, it!!!
bilim adamlarının sıkça yaptığı denemelerde hayvan kullanması olayıdır. hele insanlarla ilgili olanlarda fare kullanılması sık sık ana haber bültenlerde kendini gösterir.
çocukken yaptığım şey bu deneye örnektir. bir adet tırtıl karınca yuvalarının önüne konur ve karıncalar mı onu yiyecek yoksa o mu karıncaları öldürecek diye bakınılır. sonuç olarak her zaman karıncalar, tırtıl canlısını öldürerek yuvalarına götürmüşlerdir.
solucanlar ikiye bölününce iki ayrı solucan olarak hayata devam eder diye 5 yaşındayken abimden duyduğum bu bilgi ile epey solucan kesmişliğim vardı.o zaman iyilik yaptığımı düşünüyordum. tabi şimdi itler kadar pişmanım zavallı hayvancıklar.
süleymancıkların korkunca kuyruğunu bırakıp kaçmasına bayıldığım için epey süleymancık korkutmuşluğum da vardı.(5 yaşımda) ama allahtan hiç öldürmemişim.
sinekler kanatsız olunca napar diye yaptığım deneyler de vardı. bi de dilini koparınca ( o zaman dil diye biliyordum) nolcağını da merak ediyordum.( 6 yaşımda) ona da acaip pişmanım. şimdi karıncayı bile incitmiyorum.
ama kozmetik ürünler için hayvanlar üzerine yapılan deneyler (özellikle tavşanlar) beni yerimden hoplatmaya yetmiştir.
