hulki adinda bir baliğim vardi fanusta bakiyordum kendisini. balik sürekli fanustan atliyordu bir kaç kere ben ve ev ahalisi yerde kivranirken bulduk. hayvan o kadar alişmiştiki atlamaya, atlamiş çekmecenin içine düşmüş. 15 gün aradim bulamadim.
sonra bir gece rüyama geldi ve bana dedi ki; gördüğüm en gerizekali insan sensin onlarca kez atladim fanustan anlamadin. sana, burasi bana dar özel hayatim kalmadi rahat hareket edemiyorum mesaji vermeye çaliştim ama sen mal olduğun için anlamadin" dedi.
15 gün sonra baliğin cesedi bulup yikayip kefenledim asri mezarliğina defnettimm üç gün sonra ziyarete gittim kedi yemiş. ne bahtsiz balikmiş arkadaş.
mıncır mıncır ilgilendiğin muhabbet kuşunu iki gün ilgisiz bırak, bak bakalım o kafayı ne yapıyor.
hiiii Allah korusun, aşkım kuşum, canım oğluşum benim.
insanlardaki dogruyu ayirt edebilme yetisinin aksine hayvanlar icguduleri ile hareket ederler. insanlar kararlarini kâr-zarar muhasebesini yaptiktan sonra verirler. intihar eden kisiler olumu bir kacis kurtulus olarak gorurler. Genelde psikolojik durumlari o kadar allak bullak olmustur ki bilinmezlikten bile korkamaz hale gelmislerdir. Bulunduklari durumun olabilecek en kotu durum oldugunu dusunurler. En umutsuz anlarinda ise intihari denerler. Hayvanlar ise bu muhasebeyi yapamazlar. Gelecegi ongoremezler. Bu sebeple intihar edemezler. Tabi burada onemli olan intihardan ne anladiginizdir. Eger intihardan kastiniz bazi sebeplerden altust olan hayata son vermekse hayvanlar bunu yapamazlar. Eger intihardan kastiniz sadece kendi hayatini sonlandirmaksa hayvanlar bunu yapabilir. Bunu ancak gelecek nesillerin iyiligi icin icgudusel olarak yaparlar. (bkz: karadulun erkeği)
tatile giderken papağanımı 1 hafta teyzemlere bırakmıştım, açlık grevine girip ölmüştü yavrum..
kısaca hayvanlarda sever, küser, hatta intihar eder, çoğu omurgasız insanın aksine!
içgüdüleri olan hayvanlar eder.
kargalar mesela kin güttüklerine göre.
bizim hamsfer fare kapanına bilerek kendini kaptırmıştı.
dalağı hala duruyor evde.
örnek teşkil eder mi bilemiyorum ama olabilir. öleceğini bile bile ateşe gider pervane. bu nedenle şarkılarda çok geçer.misal özdemir erdoğan'ın pervanesi...
intihar olgusu ele alındığında ister istemez hayvanlarda da davranışa rastlanıp rastlanmadığı sorusu akla gelmektedir. Eğer hayvanlarda da intihar olayları varsa, konu insanın düşünsel alanından çıkıp, sadece içgüdülerden etkileniyor diyebiliriz. Bu durumda ise insanın psikolojik yapısının ve tolumsal faktörlerin etkisiniyok saymak gerekecektir.
Eskiden beri anlatılan hikayelerde, sahibi ölen atların geri dönmeyerek ölmeleri; küçük sahipleri yatılı okula giden köpeklerin yemek yememeleri; karnı acıkan pelıkan yavrularına annelerinin, kendi kalbinden kan vererek onları beslemeleri vb. olaylar anlatılagelmektedir.
Günümüzde birçok gazete haberinde kıyıya vurarak ölen balina sürüleri, denize giderek boğulan geyik sürüleri gibi konular işlenmektedir. Hatta, E. Deweye göre Norveç kır fareleri her 3.9 yılda bir, düzenli olarak denize üşüşür ve kendilerini yokederler. Fakat bu tür haberler veya iddialar bu olayların nedenine hiç değinmezler.
H. Schaefer, Bir Fare intihar Edebilir mi? adlı makalesinde hayvanların gerçekten intihar edip edemeyeceğini araştırmış ve bazı sonuçlar elde etmiştir.
Schaefer, deney kutusunda yaptığı gözlemlerde fareleri kullanmıştır. Üzerinde durduğu ilk konu, bir hayvanın ölümcül ve ölümcül olmayan ortamları ayırıp ayıramadığıdır. Eğer bir hayvan, kendine ölüm getirecek ve getirmeyecek iki ortama sahipse, ölüm getirenini seçmez. Bu da, iki ortamı ayırabildiğini gösterir. Gerçekten de, ördek yavruları uçarken yanlarından geçen yabankazına aldırış bile etmezler, oysa bir şahin gördüklerinde hemen önlem almaya çalışırlar. Tüm bunlar içgüdüsel davranışlardır. Oysa ölüme ilişkin hiçbir bilgisi olmaksızın, ölümün anlamını bilmeksizin hiçbir organizma intihar girişimde bulunmaz. Bir hayvan ölümcül olan çevreyi sezebilmesine rağmen ölüm hakkında hiçbir bilgisi yoktur. Ölüme bir anlam veremez. Bu, sadece insana özgü düşünsel bir faaliyettir.
Schaefer sonuçta, insanlar tarafından gerçekleştirilen intiharın dahi bir kapsamlı tanımı olmadığından, hayvanlarda da böyle bir şeyin olup olamayacağı konusunda birşey söylenemeyeceğini vurgulamaktadır.
Hayvanların intihar etmesi konusunda peşin hükümler vererek gerçeği saptırmak yerine, gelecekte bu konuda daha kapsamlı araştırmaların yapılmasını dilemek daha doğru olacaktır. Şunu da belirtmelidir ki, insanlardaki intiharların açıklanması, hayvanlarda da bu konuya belirli bir açıklık kazandıracaktır.
