neden o kadar fotoğraf çektirildiğini anlayamadığım yerdir.
hayır hippopo denir denmez kıkırdayan sen, hipopotam'ı goril falan sanarsın şimdi, zürafaların yanına gidersin sonra bir iki gülümsersin, makinan digitalse sorun değil, istersen sonra silersin, yok değilse 36'lık filmi heba edersin. 36 poz 36 hayvan. gidersin sonra lamaların bulunduğu kısıma. dayarsın sırtını tellere ama tahminimce albümündeki en güzel poz budur. sırıtırken sen, tükürür lama kafana. şakk yakalanır hemen o sahne. lama mutlu, poz güzel, kafa ıslak, pozu çeken yerlerde. oh olsun. zaten anlamam ne diye çekilir onca fotoğraf..
hayvan hapishanesi.
Sokakta kediye pişt git diyen insanların buralara gidip aslanlara, leoparlara sevgi ve merak dolu bakmaya çalışmaları bana göre en büyük samimiyetsizlik.
Hayvan, alan darligindan saga sola gidip gelmeyi alıskanlık edinmis; salak da karşısına gecip ay ne tatlı demekte. Samimiyetine tukurdugum.
maymunlara bakarken; insanların maymunları değil, maymunların insanları seyrettiği anlaşılarak, utançla kafesin önünden uzaklaşılmasına, bir daha o bahçeye uğranmamasına sebep olmuştur. dikkat edilirse; bütün hayvanların, özellikle maymunların, insanları tepeden tırnağa, küçümseyen bakışlarla süzerek,adeta "hıh ! bakacak şey bulamadın mı?" dercesine yerin dibine geçirdiği görülecektir.
hayvanların kafese kapatıdığı ve insanların da "aaa", "ooo" nidalrı ile onları seyrettiği yer. ulan biz kendi hayatımızın ne olduğunu bilmezken hayvanların hayatını merak ediyoruz.
